43- در حالى كه [به سوى منادى محشر] شتابانند [1]، سرها را بالا گرفته، چشمشان بر هم نمىخورد و دلهاشان [از حيرت و هراس] فرو ريخته است. 44- مردم را از روزى كه عذاب بر آنان فرا مىرسد هشدار بده كه ستمگران [در آن روز] مىگويند: پروردگارا، مدت كمى ما را مهلت ده تا [به دنيا بازگرديم و] دعوت تو را بپذيريم و پيامبران را پيروى كنيم؛ [به آنها خواهند گفت:] مگر شما نبوديد كه قبلًا سوگند ياد مىكرديد [2] كه زوالى نخواهيد داشت [3]؟ 45- [مگر نه اين است كه] در مساكن آنان كه بر خويش ستم كردند، سكونت يافتيد و براى شما روشن شد كه با آنها چه كرديم و [عملًا] براى شما [از احوال گذشتگان] مَثَلها زديم؟ 46- آنها دسيسه خود را به كار بردند، در حالى كه [كارآيى] دسيسه آنان در اختيار خداست؛ و دسيسه آنان چنان نبود كه كوهها بدان از جاى كنده شود [4]. 47- هرگز مپندار خدا با پيامبرانش خلف وعده كند [5]، كه خدا فرادست و دادستان است. 48- روزى كه زمين به زمينى ديگر بدل شود [6] و آسمانها [به آسمانهايى ديگر] و [همه] در پيشگاه خداى يگانه قهار، پديدار گردند. 49- در آن روز بزهكاران را دست و پا بسته در بند مشاهده خواهى كرد [7]. 50- جامههاشان از قير است و آتش چهرههاشان را فرا گرفته است [8]، 51- تا خدا هر كس را برابر دستاوردش كيفر دهد، كه خدا سريع الحساب است. 52- اين [آيات] ابلاغى است براى مردم تا [توجه كنند] و بدان هشدار يابند و بدانند كه او معبودى يگانه است [9]، و خردمندان پند پذيرند. [1]- براى توجيه افزوده، به آيات 8 قمر (54) و 43 معارج (70) توجه فرماييد. [2]- به آيه 38 نحل (16) توجه فرماييد. [3]- مفهوم اين آيه به بيان ديگر در آيات 99 و 100 مؤمنون (23) و 10 و 11 منافقون (63) آمده است. [4]- منظور اين است كه تعاليم و كتب پيامبران همواره همچون كوه استوار و پا برجاست؛ به آيه 123 انعام (6) هم توجه فرماييد. [5]- به آيات 55 نور (24) و 51 غافر (40) توجه فرماييد. [6]- به آيه 107 طه (20) توجه فرماييد. [7]- معنى اين آيه به بيان ديگر در آيه 13 فرقان (25) آمده است. [8]- معنى اين عبارت به بيان ديگر در آيات 41 اعراف (7)، 50 ابراهيم (14)، 39 انبياء (21)، 104 مؤمنون (23) و 16 زمر (39) آمده است. [9]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 37 ق (50) آمده است.