35- شرك ورزان مىگويند: اگر خدا مىخواست، نه ما و نه پدران ما هيچ چيز را به جاى خدا بندگى نمىكرديم و بدون [حكم] او چيزى را تحريم نمىكرديم [1]، پيشينيانشان نيز همين گونه رفتار كردند؛ آيا پيامبران جز ابلاغ آشكار وظيفهاى دارند؟ 36- در ميان هر امتى پيامبرى برانگيختيم كه خداى را بندگى كنيد و از طاغوتها [و امراى خودكامه] كناره بگيريد؛ آن گاه خدا بعضى از آنان را هدايت كرد [2] و بعضى ديگر گمراهى دامنگيرشان شد [3]، پس جهانگردى كنيد و ببينيد سرانجام تكذيب كنندگان چگونه بود. 37- اگر به هدايتشان اصرار دارى، [آگاه باش كه] خدا كسانى را كه گمراه مىكند، هدايت نمىنمايد [4]، و ياورى [نيز] ندارند [5]. 38- با سوگندهاى سخت خود، به خدا سوگند ياد كردند، كه خدا مرده را بر نمىانگيزد؛ آرى [برانگيخته مىشوند]، بر وفق وعده راستى كه بر عهده خداست، ولى بيشتر مردم آگاه نيستند [6]. 39- [رستاخيز را تحقق مىبخشد] تا موارد اختلاف مردم را بر آنها روشن كند و انكار ورزان بدانند كه دروغ پرداز بودهاند [7]. 40- وقتى چيزى را اراده كنيم، گفتار ما فقط اين است كه بگوييم باش، و مىشود. 41- كسانى كه در [راه] خدا- پس از آنكه مورد ستم قرار گرفتند- هجرت كردند، در دنيا جايگاهى نيكو نصيبشان خواهيم كرد [8]، و اگر توجه داشته باشند، پاداش آخرت بزرگتر است؛ 42- هم آنان كه شكيبايى ورزيدند و بر پروردگارشان توكل مىكنند. [1]- همين معنى و مفهوم به بيان ديگرى در آيه 148 انعام (6) آمده است. [2]- اين هدايت خدا بدون مقدمه نيست؛ وَ يَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ أَنابَ (27 رعد) به آيه 17 محمد (47) هم در اين رابطه توجه فرماييد. [3]- وَ يُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِينَ (27 ابراهيم). [4]- وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (258 بقره). [5]- مفهوم اين آيه به بيان ديگر در آيه 186 اعراف (7) و 56 قصص (28) آمده است. [6]- مفهوم اين آيه به بيان ديگر در آيات 78 و 79 يس (36) و 7 تغابن (64) آمده است. [7]- به آيه 9 طارق (86) توجه فرماييد يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ. [8]- مفهوم آيه به بيان ديگر و روشنتر در آيه 100 نساء (4) آمده است.