94- سوگندهاى خويش را ميان خود وسيله فريب يكديگر قرار ندهيد، مبادا كه گامى پس از استوار شدنش متزلزل گردد و گرفتار عواقب سوء بازداشتن از راه خدا [و كيفر پيمان شكنى] شويد، و عذابى بزرگ دامنگيرتان شود. 95- پيمان خدا را به بهايى ناچيز مفروشيد؛ اگر متوجه باشيد، آنچه نزد خداست براى شما بهتر است. 96- آنچه در اختيار شماست، پايان پذيرد و آنچه نزد خداست، پاينده است؛ و پايداران را به قياس بهترين اعمالشان پاداش خواهيم داد. 97- به آنان كه به شايستگى عمل كنند، [اعم] از زن و مرد حياتى پاكيزه مىبخشيم، و به قياس بهترين اعمالشان به آنان پاداش خواهيم داد [1]. 98- هنگامى كه تلاوت قرآن را آغاز مىكنى، از [شر] شيطان مطرود به خدا پناه بر. 99- البته او بر كسانى كه ايمان دارند و بر پروردگارشان توكل مىكنند، سلطهاى نخواهد داشت [2]. 100- سلطه او تنها بر كسانى است كه او را كارساز خود انتخاب كردهاند و نيز بر كسانى كه [در قدرت و تدبير] او را شريك خدا فرض مىكنند. 101- و چون آيهاى را جايگزين آيهاى ديگر كنيم [3]- و خدا داناتر است به حكمى كه نازل مىكند- مىگويند: يقيناً تو دروغ پردازى؛ حق اين است كه بيشترشان نمىدانند. 102- بگو: قرآن را جبرئيل [4] از جانب پروردگارت آن گونه كه بايد، نازل كرده است تا مؤمنان را ثابت قدم گرداند، و براى افرادى كه [در مقابل خدا] [5] تسليمند، هدايت و بشارت باشد. [1]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 29 رعد (13) آمده است. [2]- به آيات 200 و 201 اعراف (7) توجه فرماييد. [3]- منظور، تغيير احكام اديان پيشين است؛ مثل تغيير قبله كه در آيه 142 بقره (2) آمده است؛ و نيز اشاره به موضوع آيه 106 بقره است. [4]- «روح القدس» از القاب جبرئيل است؛ با آيه 97 بقره (2) مقايسه فرماييد. [5]- براى توجيه افزوده، با بخش پايانى آيه 71 انعام (6) مقايسه فرماييد.