39- اين [احكام] از حكمتهايى است كه پروردگارت به تو وحى كرده است؛ و هرگز در كنار خدا معبود ديگرى قرار مده، كه ملامت زده و مطرود به دوزخ نگونسار خواهى شد. 40- [شما كه از داشتن دختر كراهت داريد] چگونه [ادعا داريد كه] پروردگارتان شما را به [داشتن] پسران اختصاص داد و خود دخترانى از فرشتگان برگزيد!؟ حقا كه گزافه بر زبان مىرانيد. 41- در اين قرآن به شكلهاى مختلف بيان كرديم تا پند پذيرند، و [لى] آنها را جز بر بيزاريشان نمىافزايد. 42- بگو: اگر در كنار خدا- آن گونه كه مىپندارند- معبودهاى ديگرى بود، در آن صورت راهى به سوى [اعمال حاكميت در كنار خداى] صاحب عرش مىجستند [1]. 43- [خدا] منزه است و از آنچه [دربارهاش] مىگويند، بسيار والاتر. 44- آسمانهاى هفتگانه [2] و زمين و هر كه در آنهاست [با تبعيت گريز ناپذير خود از قوانين خدا] او را تقديس مىكنند؛ و هيچ چيز نيست مگر اينكه او را با ستايش، تقديس مىكند، ولى شما تقديسشان را در نمىيابيد؛ براستى خدا بردبارى است آمرزگار. 45- و چون قرآن را تلاوت مىكنى، ميان تو و كسانى كه به آخرت باور ندارند، پردهاى ناپيدا مىافكنيم [3]، 46- و بر دلهاشان پرده و بر گوشهاشان سنگينى نهاديم تا آن [پيام] را در نيابند [4]؛ و چون پروردگارت را در قرآن به يكتايى ياد كنى، با بيزارى به پشت خويش بازگردند [5]. 47- ما داناتريم به هدفى كه به خاطر آن به [سخنان] تو گوش فرا مىدهند و نيز هنگامى كه با هم نجوا مىكنند، آن گاه كه ستمگران [شان] مىگويند: شما فقط از مردى جادوزده پيروى مىكنيد. 48- ببين چگونه براى تو مثلها زدند و گمراه شدهاند، و در نتيجه راه به جايى نمىبرند. 49- گفتند: چگونه وقتى استخوان [6] و خاك شديم، با آفرينش جديدى بر انگيخته خواهيم شد [7]؟ [1]- به آيات 22 انبياء (21) و 91 مؤمنون (23) كه روشنتر بيان كرده است، توجه فرماييد. [2]- عدد هفت در قرآن به عنوان عدد تكثير نيز به كار رفته است؛ به آيه 27 لقمان (31) توجه فرماييد. [3]- به آيات 5 فصلت (41) و 124 و 125 توبه (9) توجه فرماييد. [4]- علت آن را در آيات 10 بقره (2)، 155 نساء (4)، 125 توبه (9) و نيمه دوم 5 صف (61) جستجو فرماييد. [5]- به آيات 49- 51 مدثر (74) توجه فرماييد؛ ضمناً مفهوم اين عبارت به بيان ديگر در آيات 26 فصلت (41)، 72 حج (22) و 35 و 36 صافات (37) نيز آمده است. [6]- در مورد عدول از قاعده املايى در كلمه عظام، به زيرنويس سوم آيه 245 بقره (2) مراجعه فرماييد. كلمه «عظام» دوازده بار در قرآن تكرار شده كه فقط 2 بار آن به شكل رايج ثبت شده (259 بقره و 3 قيامت) و بقيه به شكل «عظم» آمده است؛ از جمله در آيه 98 اسراء (همين سوره). [7]- پاسخ اين ادعاى جاهلانه را در آيات 79- 81 يس (36) ملاحظه فرماييد.