77- آيا توجه كردى به آن كس كه آيات ما را انكار مىكرد و ادعا داشت كه: قطعاً مال و فرزند بسيارى نصيب من خواهد شد [1]؟ 78- آيا از عالم غيب آگاهى يافته، يا از خداى رحمان [در اين زمينه] پيمانى گرفته بود؟ 79- هرگز! گفتارش را ثبت خواهيم كرد [2] و عذابش را سخت مىافزاييم. 80- اموالى كه از آن دم مىزد [3] [و مايه تفاخرش مىشمرد]، از او به ميراث مىبريم [4] و تك و تنها به پيشگاه ما مىآيد. 81- به جاى خدا معبودهايى برگزيدهاند كه مايه عزت [و اعتبار] شان باشد، 82- هرگز! [معبودهاى باطل] بزودى بندگى آنان را انكار خواهند كرد و بر ضدشان موضع مىگيرند [5]. 83- آيا توجه نكردى كه ما شياطين را به سراغ انكار ورزان مىفرستيم تا بشدّت تحريكشان كنند [6]؟ 84- در مورد [مجازات] آنان شتاب مكن، كه حسابشان را دقيقاً نگاه مىداريم [7]. 85- روزى كه پرهيزكاران را براى بار يافتن نزد خداى رحمان احضار مىكنيم [8] 86- و بزهكاران را تشنه كام به سوى دوزخ سوق مىدهيم [9]. 87- توان شفاعت ندارند، مگر اينكه كسى [با ايمان و عمل شايسته در دنيا] از خداى رحمان پيمانى گرفته باشد [و از عذاب برهد] [10]. 88- گفتند: خداى رحمان فرزندى برگزيده است! [11] 89- براستى گفتار ناهنجارى عرضه كرديد! 90- نزديك است آسمانها از [ناهنجارى] اين سخن پاره پاره شوند و زمين بشكافد و كوهها در هم شكسته فرو ريزند [12]، 91- كه براى خداى رحمان فرزندى قائل شدند. 92- خداى رحمان را نسزد كه فرزندى برگزيند. 93- هيچ كس در آسمانها و زمين نيست، مگر اينكه در مسير بندگى خداى رحمان [و مقهور قوانين و اراده او] ست، 94- [خدا همه] آنان را به شمار آورده است و حساب همه را دقيقاً دارد. 95- و همه آنان در روز رستاخيز تك و تنها در پيشگاه او حضور يابند [13]. [1]- پاسخ گفتار جاهلانهاش در آيات 116 آل عمران (3) و 55 و 56 مؤمنون (23) آمده؛ ضمناً مفهوم اين آيه به بيان ديگر در آيه 35 سبأ (34) آمده است. [2]- به آيه 80 زخرف (43) توجه فرماييد. [3]- به آيه 77 همين سوره (مريم) توجه فرماييد. [4]- به آيات 23 حجر (15) و 40 همين سوره (مريم) توجه فرماييد. [5]- معنى و مفهوم دو آيه اخير به بيان ديگر در آيات 139 نساء (4) و 5 و 6 احقاف (46) آمده است. [6]- به نيمه دوم آيه 5 صف (61) فَلَمَّا زاغُوا أَزاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ توجه فرماييد؛ در ضمن مفهوم آيه به بيان ديگر در نيمه اول آيه 25 فصلت (41) و آيات 36 و 37 زخرف (43) آمده است؛ ضمناً به آيه 100 نحل (16) نيز توجه فرماييد. [7]- به آيات 178 آل عمران (3)، 104 هود (11) و 42 ابراهيم (14) توجه فرماييد. [8]- به آيه 73 زمر (39) توجه فرماييد. [9]- به آيات 71 و 72 زمر (39) توجه فرماييد. [10]- اين تعبير در اين آيه، مشابه تعبيرى است كه در دو آيه متوالى 88 و 89 شعراء (26) و نيز دو آيه متوالى 41 و 42 دخان (44) آمده است؛ در هر سه مورد استثناء منقطع است. [11]- به آيه 30 توبه (9) توجه فرماييد. [12]- به آيه 5 كهف (18) هم توجه فرماييد. [13]- به آيه 19 انفطار (82) توجه فرماييد.