96- خداى رحمان مؤمنان نيكوكار را محبوب [همه] مىگرداند. 97- قرآن را به زبان تو روان كرديم تا پرهيزكاران را به وسيله آن بشارت داده و گروه سرسخت را هشدار دهى. 98- چه بسيار مردم روزگاران را قبل از آنان هلاك كرديم [1]؛ آيا [وجود] احدى از آنها را احساس مىكنى يا كمترين صدايى از آنها مىشنوى؟ 20- سوره طه به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- طا، ها. 2- قرآن را بر تو نازل نكردهايم كه در رنج افتى [2]؛ 3- [آن را نفرستاديم] مگر براى پند دادن كسى كه [از نافرمانى خدا] بترسد [3]؛ 4- [كتابى است] نازل شده از جانب خدايى كه زمين و آسمانهاى بلند را آفريد. 5- خداى رحمان بر عرش [تدبير] استيلا دارد. 6- هر چه در آسمانها و زمين و بين آنها و درون زمين است، متعلق به اوست. 7- اگر سخن را آشكار بگويى [يا پنهان]، او به نهان و [حتى] نهانتر [4] آگاه است. 8- خداست كه معبودى جز او نيست؛ و صفات [5] نيكوتر خاص اوست [6]. 9- آيا داستان موسى به تو رسيده است؟ 10- آن دم كه [در تاريكى صحرا] آتشى را مشاهده كرد و به خانوادهاش گفت: اندكى مكث كنيد كه آتشى ديدم، بسا كه افروزهاى از آن را براى شما بياورم، يا در پرتو آن [به جاى امنى] راه يابم. 11- چون موسى به آتش نزديك شد، ندا رسيد: اى موسى، 12- من پروردگار توام، پاى پوش خود را [به احترام] بيرون آر، كه در سرزمين مقدس «طوى» [7] هستى. [1]- به آيه 44 يونس (10) توجه فرماييد. [2]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 6 كهف (18) آمده است. [3]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 11 يس (36) آمده است. [4]- منظور وسوسه است كه بر دل مىگذرد؛ به آيه 16 ق (50) توجه فرماييد. [5]- از نظر معنى و مفهوم اسم در اينجا، با آيه 65 مريم (19) مقايسه فرماييد. [6]- به آيه 180 اعراف (7) توجه فرماييد؛ ضمناً بعضى از اسماء الحسنى را در آيات 23 و 24 حشر (59) ملاحظه فرماييد. [7]- غالب مفسران گفتهاند: نام درهاى است كنار كوه طور؛ از مقايسه اين آيه با آيات 29 و 30 قصص (28) اين نظر تأييد مىشود.