77- به موسى وحى كرديم كه بندگان مرا شبانه [از شهر] خارج كن، و [با اعجاز ما] راهى خشك براى آنها در دريا بگشاى [1] كه نه ترسى از تعقيب [فرعونيان] داشته باشى و نه بيمى [از غرق شدن]. 78- فرعون با سپاهش از پى آنها تاخت و امواج دريا آنها را فرو پوشاند. 79- [در واقع] فرعون قومش را گمراه كرد، نه هدايت [2]. 80- اى دودمان يعقوب، ما شما را از [چنگ] دشمنان نجات داديم [3] و در كناره خجسته كوه [4] طور با شما وعده گزارديم [5] و بر [اى تغذيه] شما نعمتى گياهى و نعمتى از گوشت پرندگان مقرر داشتيم. 81- از نعمتهاى پاكيزه كه روزى شما كردهايم بخوريد، و [لى] زيادهروى در [مورد] آن مكنيد كه مورد خشم من قرار خواهيد گرفت؛ و هر كه مورد خشم من قرار گيرد، سقوط كرده است. 82- مسلماً من آمرزنده كسى هستم كه به توبه و ايمان و عمل شايسته روى برد، آن گاه هدايت شود [6]. 83- اى موسى، چه چيز تو را [غافل] از قوم خودت با شتاب [به وعدهگاه] آورد؟ [7] 84- گفت: پروردگارا، آنها از پى من در راهند و من به سوى تو شتافتم تا خشنود شوى. 85- [خداى] گفت: پس از [رفتن] تو، قومت را به آزمون گرفتيم، و سامرى گمراهشان كرد [8]. 86- موسى با خشم و تأسف نزد قوم خود بازگشت و گفت: اى قوم من، مگر پروردگارتان به شما وعده [هاى] نيكو نداده بود؟ آيا مدت [سفرم] به نظر شما طولانى شده بود، يا مىخواستيد خشم پروردگارتان شما را فراگيرد كه با من خلف وعده كرديد؟ 87- گفتند: ما به ميل و اختيار خود وعده تو را خلاف نكرديم، بلكه محمولههايى از زر و زيور فرعونيان بر ما بار شده بود و آنها را [به تحريك سامرى در آتش] ريختيم [تا ذوب شود] و سامرى [هم محموله خود را] همين گونه ريخت؛ [1]- چگونگى آن را در آيه 63 شعراء (26) ملاحظه فرماييد. [2]- ادعاى فرعون را كه در آيه 29 غافر (40) آمده است، نفى مىكند. [3]- به آيه 49 بقره (2) و زيرنويس آن مراجعه فرماييد. [4]- به زيرنويس آيه 52 مريم (19) مراجعه فرماييد. [5]- در رابطه با آيه 142 اعراف (7) است. [6]- مفهوم اين آيه به بيان ديگر در نيمه اول آيه 38 انفال (8) و آيه 53 زمر (39) آمده است. [7]- صحبت از ميعادى است كه در آيه 142 اعراف (7) آمده است. [8]- چگونگى گمراه كردن سامرى را در آيه 51 بقره (2) و توضيح بيشتر را در آيات 87- 88 همين سوره (طه) ملاحظه فرماييد.