99- از اخبار گذشته اين گونه بر تو حكايت مىكنيم؛ و قرآن را [1] از جانب خود بر تو عطا كرديم. 100- آنان كه از آن رويگردانند، روز رستاخيز بارى سنگين به دوش خواهند داشت؛ 101- جاودانه زير آن [بار] به سر مىبرند؛ و بد بارى در روز رستاخيز بر دوش مىكشند؛ 102- همان روز كه در صدا دهنده بزرگ دميده شود و بزهكاران را با چشمانى تيره [2] در آن روز احضار [3] مىكنيم. 103- آهسته ميان خود نجوا مىكنند كه بيش از ده روز [در گورها] [4] نيارميدهايد. 104- ما به گفتارشان داناتريم، آن گاه كه شايسته رفتارترينشان مىگويد: يك روز بيشتر [در گور] درنگ نكرديد [5]! 105- از تو درباره [وضع] كوهها [در قيامت] مىپرسند، بگو: پروردگارم همه را [متلاشى و] يكسره پراكنده خواهد ساخت، 106- آن گاه زمين را [به صورت] دشتى هموار رها مىسازد، 107- [به گونهاى] كه در آن نشيب و فرازى نخواهى ديد. 108- در آن روز [تمامى خلق] فرا خواننده را بدون هيچ انحراف [و نافرمانى] پيروى خواهند كرد، و صداها در برابر خداى رحمان فرو نشيند [6]، و [از هيچ كس] جز آوايى آهسته نخواهى شنيد. 109- در آن روز شفاعت سودى نخواهد داشت، [و هيچ كس از عذاب نرهد] مگر كسى كه خداى رحمان براى او اذن دهد و گفتار [و كردار] ش را بپسندد [7]. 110- آنچه [آدميان] در پيش دارند و آنچه پشت سر نهادهاند مىداند، و [لى] آنان احاطهاى به علم او ندارند. 111- چهرهها در برابر خداى زنده و برپا دارنده به خضوع گرايد؛ و هر كه بار ستم به دوش دارد، باخت. 112- و [لى] هر كه در حال داشتن ايمان نيكوكارى كند، از هيچ ستم و آسيبى ترس نخواهد داشت. 113- قرآن را اين گونه به زبان عربى نازل كرديم و در آن به شكلهاى مختلف، اعلام خطر كرديم، بسا كه پرهيزكار شوند يا موجب پندى براى آنان باشد. [1]- براى توجيه ترجمه «ذكر» به قرآن، به آيات 9 حجر (15)، 50 انبياء (21) و 44 زخرف (43) توجه فرماييد. [2]- به آيه 124 همين سوره (طه) توجه فرماييد. [3]- براى توجيه ترجمه «حشر» به بخش آخر آيه 61 قصص (28) توجه فرماييد. [4]- با آيات 55 و 56 روم (30) مقايسه فرماييد؛ ضمناً به زيرنويس آيه 55 روم توجه فرماييد. [5]- پيشين. [6]- به آيه 16 غافر (40) توجه فرماييد. [7]- اين تعبير در آيه، مشابه تعبيرى است كه در دو آيه متوالى 88 و 89 شعراء (26) و نيز دو آيه متوالى 41 و 42 دخان (44) آمده است؛ استثناء در هر سه مورد منقطع است.