126- [خدا] گويد: اينگونه [نابينا محشور شدى كه] آيات ما بر تو عرضه شد و به دست فراموشى سپردى، و همان گونه امروز فراموش مىشوى [1]. 127- هر كه را زيادهروى كرده و آيات پروردگار خويش را باور نداشته باشد، اين گونه كيفر مىدهيم [2]؛ و عذاب آخرت سختتر و پايندهتر است. 128- چرا [سرگذشت] آن همه نسلها كه قبل از آنان هلاك كرديم [3] و اكنون ايشان در مساكن آنها گام مىزنند، موجب هدايتشان نشده است؟ مسلماً در اين [داستان] براى خردمندان نشانههايى است. 129- اگر فرمانى از پروردگارت [در مورد مهلت] [4] از قبل مقرر نشده بود و مدتى معين نداشت، [بى درنگ] عذاب محقق مىشد. 130- پس در برابر گفتار [ناهنجار] شان صبور باش و قبل از برآمدن آفتاب و قبل از فرو شدنش و ساعاتى از شب و كنارههاى روز، پروردگارت را با ستايش تقديس كن، بسا كه خشنود شوى. 131- به آنچه از تجمل زندگى دنيا كه برخى از منكران را به منظور آزمايش، بدان برخوردار كردهايم، چشم مدوز [5]؛ روزى پروردگارت بهتر و پايندهتر است. 132- خانواده خود را به نماز سفارش كن و خود نيز بر [انجام] آن شكيبا باش؛ روزى [كسى را] از تو نمىخواهيم، كه روزى تو را نيز ما مىدهيم؛ و سرانجام نيك خاص تقوا [پيشگان] است. 133- [انكار ورزان] گفتند: چرا [محمد] معجزهاى از جانب پروردگار خويش براى ما نمىآورد؟ مگر توضيح روشنى [در مورد درخواست مشابه منكران گذشته] كه در كتابهاى پيشين است، در دسترسشان نيست [6]؟ 134- اگر ما قبل از فرستادن پيامبر به عذابى هلاكشان كرده بوديم، مىگفتند: پروردگارا، چرا پيامبرى بر ما نفرستادى تا قبل از آنكه ذليل و رسوا شويم، آيات تو را پيروى كنيم. 135- بگو: همه چشم به راه هستند، پس [شما هم] چشم به راه باشيد [7]، بزودى متوجه خواهيد شد چه كسانى در راه راستند و چه كسانى هدايت شدهاند. [1]- مفهوم آيه به بيان كاملتر در آيات 34 جاثيه (45) و 14 سجده (32) آمده است؛ به آيات 51 اعراف (7) و 19 حشر (59) هم در همين زمينه توجه فرماييد. [2]- اين گروه هم مىتوانند اميدوار باشند، به آيه 53 زمر (39) توجه فرماييد. [3]- به آيه 44 يونس (10) توجه فرماييد. [4]- براى توجيه افزوده، اين آيه را با آيات 42 ابراهيم (14) و 45 فاطر (35) مقايسه فرماييد. [5]- به آيه 85 توبه (9) كه روشنتر بيان كرده است، توجه فرماييد. [6]- اشاره به درخواست معجزات خاص است كه امتهاى گذشته از پيامبران خود داشتند و بر آنها عرضه شد، ولى چون باز هم ايمان نياوردند، گرفتار بلا شدند، در توضيح اين امر، به آيه 8 انعام (6) توجه فرماييد. [7]- به آيه 52 توبه (9) توجه فرماييد.