11- چه بسيار شهرهايى را كه [مردمش] ستمگر بودند، در هم شكستيم و پس از آنها گروهى ديگر پديد آورديم [1]. 12- همين كه سختگيرى ما را احساس كردند، [به خيال خود] از آن مىگريختند. 13- مگريزيد و به وسايل عياشى و خانههاى خويش بازگرديد، بسا كه [زير دستان براى كسب تكليف] سراغ شما را مىگيرند! 14- گفتند: واى بر ما كه ستمگر بوديم. 15- گفتارشان پيوسته همين بود تا اينكه آنها را درو و خاموش كرديم. 16- آسمان و زمين و ما بين آنها را به بازيچه نيافريدهايم. 17- اگر [بفرض] انتخاب بازيچهاى را مىخواستيم، خود در پى اجراى آن بوديم. 18- [چنين نيست] بلكه حق را بر باطل مىافكنيم كه آن را درهم مىشكند و باطل نابود مىشود؛ و واى بر شما از آنچه [به ناسزا] مىگوييد. 19- هر كه [و هر چه] [2] در آسمانها و زمين است، متعلق به اوست؛ و آنان كه مقرب درگاه او هستند، از بندگىاش گردنكشى نمىكنند و خسته نمىشوند. 20- شب و روز بىآنكه سستى نشان دهند، خداى را تقديس مىكنند. 21- مگر [اين مردم] معبودهايى در زمين اختيار كردهاند كه [ايشان را] بر مىانگيزند؟! 22- اگر در آسمان و زمين معبودهايى جز خدا بود، هر دو تباه مىشدند؛ خداى صاحب اختيار عرش از توصيف [جاهلانه] آنان مبراست. 23- او در برابر كارش [از هيچ مرجعى] بازخواست نمىشود، و [لى] مردم همه مسئولند. 24- مگر به جاى او افرادى را معبود [خود] گرفتند؟ بگو: [پس] دليلتان را بياوريد؛ اين [كلمه توحيد، اساس] كتاب ياران من و كتاب موحدان قبل از من است، ولى بيشترشان حقيقت را نمىدانند و لذا از آن رويگردانند. [1]- معنى و مفهوم اين آيه به بيان ديگر در آيات 17 اسراء (17)، 45 حج (22)، و 8 طلاق (65) آمده است. [2]- براى توجيه افزوده، به آيه 109 آل عمران (3) توجه فرماييد.