211- از دودمان يعقوب بپرس كه چقدر آيات روشن بر آنها آورديم [ولى ناسپاسى و كجروى كردند]، و هر كه نعمت خدا را پس از آنكه به او رسيد، [با ناسپاسىاش] دگرگون سازد، [بداند كه] خدا سخت كيفر است. 212- زندگى دنيا در نظر انكارورزان آراسته شده است [1] و [لذا] افراد با ايمان را [كه دستشان تهى است] به تمسخر مىگيرند [2]، و [لى] پرهيزكاران در روز رستاخيز بسى برتر از انكارورزان خواهند بود [3]، و خدا هر كه را بخواهد، بىدريغ روزى مىبخشد. 213- مردم [در آغاز] امتى واحد بودند؛ (به تدريج شرك و نفع طلبى موجب تضاد شد) آن گاه خدا پيامبران را بشارت دهنده و هشدار دهنده برانگيخت و با آنها كتاب [آسمانى] را بحق نازل كرد تا ميان مردم، در موارد اختلافشان داورى كند؛ و [گروهى از] همانها كه كتاب آسمانى را دريافت داشته بودند، با آنكه نشانههاى روشن بر آنها آمده بود، با انگيزه حسد و سركشى كه بينشان بود، در كتاب الهى اختلاف ورزيدند؛ سپس خدا مؤمنين [واقعى] را در موارد اختلافشان نسبت به حق، بر اساس قانونمندى خويش هدايت فرمود، و خدا هر كه را بخواهد [و شايسته ببيند]، به راه راست هدايت كند [4]. 214- مگر پنداشتيد [براحتى] به بهشت داخل خواهيد شد، در حالى كه هنوز مشابه گرفتاريهاى پيشينيانتان به شما نرسيده است؟ سختى و گزند [فراوان] به آنها رسيد و چنان پريشان خاطر شدند كه پيامبر و مؤمنان همراه او مىگفتند: پس يارى خدا كى فرا مىرسد [5]؟ آگاه باشيد كه يارى خدا نزديك است [6]. 215- از تو مىپرسند چه چيز انفاق كنند، بگو: هر مالى كه انفاق كنيد، براى پدر و مادر، نزديكان، يتيمان، بينوايان و به راهماندگان، رواست و [نيز] هر كار نيكى كه بكنيد، خدا از آن آگاه است. [1]- به آيه 25 فصلت (41) توجه فرماييد. [2]- به آيات 29 و 30 مطففين (83) توجه فرماييد. [3]- نتيجه كار را در آيات 34- 36 مطففين (83) ملاحظه فرماييد. [4]- براى توجيه افزوده، به آيه 13 شورى (42) وَ يَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ توجه فرماييد. [5]- منظور وعده يارىاى است كه در آيات 171 و 172 صافات (37) و 21 مجادله (58) آمده است. [6]- براى روشنتر شدن مضمون آيه، به آيات 142 و 179 آل عمران (3)، 16 توبه (9)، 2 و 3 عنكبوت (29) و 31 محمد (47) توجه فرماييد.