18- باران را از آسمان، حساب شده [1] فرستاديم و آن را در [طبقات] زمين جاى داديم و بر دور كردنش هم تواناييم. 19- با آن آب براى شما باغهايى از درختان خرما و انگور پديد آورديم كه در آنها ميوههاى فراوان خواهيد داشت و از آن تغذيه مىكنيد، 20- و درختى [آفريديم] كه از كوه سينا بر مىآيد و براى انسانها روغن و خورش به دست مىدهد. 21- در [وجود] دامها براى شما عبرتى است؛ از محتواى شكم آنها به شما مىنوشانيم و منافع فراوان [ديگرى هم] در مورد آنها داريد و از [گوشت] آنها نيز تغذيه مىكنيد؛ 22- [در خشكى] بر آنها حمل مىشويد، و [در آب] بر كشتى. 23- نوح را بر قومش فرستاديم؛ گفت: اى قوم من، خداى را بندگى كنيد، هيچ معبودى جز او نداريد؛ چرا پروا نمىكنيد؟ 24- سران قومش كه انكار مىورزيدند، [به مردم] گفتند: اين [مرد] جز بشرى همچون شما نيست كه مىخواهد بر شما سرورى كند؛ اگر خدا مىخواست فرشتگانى نازل مىكرد؛ ما اين [ادعا] را از نياكانمان نشنيدهايم [2]. 25- او فقط مردى است كه [عارضه] جنون در [وجود] اوست؛ يك چند چشم به راه [حوادثى] برايش باشيد. 26- [نوح] گفت: پروردگارا، مرا در برابر تكذيب آنها يارى كن. 27- به او وحى كرديم: كشتى را زير نظر ما و طبق وحى ما بساز و چون فرمان ما فرا رسيد و تنور فوران كرد [3]، از هر يك [از دامها] يك زوج [نر و ماده] [4] همراه خانوادهات در كشتى سوار كن، بجز هر كه از آنان كه فرمان مجازات در مورد او از قبل مقدر شده است [5]؛ و درباره ستمگران از من درخواستى مكن، كه همه غرق خواهند شد. [1]- به آيه 21 حجر (15) توجه فرماييد. [2]- مفهوم اين آيه به بيان ديگر در آيات 7 و 21 فرقان (25) آمده و پاسخ تصورات جاهلانه آنها در آيات 43 نحل (16) و 8 انبياء (21) آمده است. [3]- به زيرنويس اول آيه 40 هود (11) مراجعه فرماييد. [4]- به زيرنويس دوم آيه 40 هود (11) توجه فرماييد. [5]- منظور از «قول» در اينجا فرمان مجازات خداست، براى روشن شدن آن با آيه 16 اسراء (17) مقايسه فرماييد؛ اين فرمان مجازات در آيات 18 اعراف (7) 42 و 43 حجر (15) و 85 ص (38) آمده است.