28- و هنگامى كه تو و همراهانت بر كشتى قرار گرفتيد، بگو: ستايش خداى را كه ما را از [آسيب] ستمگران نجات داد. 29- و بگو: پروردگارا، مرا در جايگاهى مبارك فرود آر، كه بهتر از همه اسكان مىبخشى. 30- در اين [داستان] نشانههايى است و مسلماً [همه را] به آزمون مىگيريم [1]. 31- آن گاه از پى آنها نسل ديگرى پديد آورديم [2]. 32- و در ميان آنها پيامبرى از خودشان فرستاديم [و پيام داديم] كه خداى را بندگى كنيد، هيچ معبودى جز او نداريد، چرا پروا نمىكنيد؟ 33- سران قومش كه انكار مىورزيدند و ديدار آخرت را دروغ مىشمردند و در زندگى دنيا فرصت عياشى به آنان داده بوديم، گفتند: اين [مرد] جز بشرى همچون شما نيست، كه غذا مىخورد و مىآشامد، 34- و اگر بشرى مثل خودتان را اطاعت كنيد، مسلماً زيانكار خواهيد شد [3]. 35- چگونه به شما وعده مىدهد كه چون مرديد و خاك و استخوان شديد، [از گورها زنده] سر بر مىآوريد [4]؟ 36- وعدهاى كه به شما مىدهد، محال است، محال. 37- جز زندگى دنياى ما هيچ [خبرى] نيست، زندگى مىكنيم و مىميريم و هرگز برانگيخته نخواهيم شد. 38- او مردى است كه دروغ به خدا نسبت مىدهد و باورش نمىكنيم. 39- [هود] گفت: پروردگارا، مرا در برابر تكذيب آنها يارى كن. 40- [خدا] گفت: قطعاً بزودى از كار خود پشيمان خواهند شد. 41- سرانجام بانگى سخت [و مرگبار]، بحق آنها را فرا گرفت و آنها را همچون خاشاك گردانديم؛ دورى [از رحمت خدا] باد بر ستمگران. 42- آن گاه از پى آنها نسلهاى ديگرى پديد آورديم. [1]- به آيه 155 بقره (2) و 35 انبياء (21) توجه فرماييد. [2]- منظور طايفه عاد است كه پس از قوم نوح مىزيستند و پيامبرشان هود بود؛ به آيات 116- 124 شعراء (26) توجه فرماييد. [3]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 94 اسراء (17) و 14 فصلت (41) آمده و پاسخ گفتار جاهلانه آنان در آيات 38 رعد (13) و 20 فرقان (25) آمده است. [4]- بيان ديگرشان در اين زمينه در آيات 78 يس (36) و 47 واقعه (56) آمده است.