54- بگو: از خدا و پيامبر اطاعت كنيد، و اگر روى برتابيد، پيامبر مسئوليتهاى خود را دارد و شما مسئوليتهاى خود را؛ و اگر از او اطاعت كنيد، خود هدايت يافتهايد؛ پيامبر وظيفهاى جز ابلاغ آشكار ندارد. 55- خدا به مؤمنان نيكوكار از ميان شما وعده داده است كه در [بهرهمندىهاى] زمين، آنها را همچون پيشينيانشان جانشين [ديگران] كند [1] و دينشان را كه براى آنها پسنديده است، استقرار دهد و ترس آنها [از دشمنان] را به امنيت بدل كند [2]؛ در حالى كه مرا بندگى كنند و چيزى را [در قدرت و تدبير] با من سهيم تلقى نكنند؛ و آنان كه بعد از اين [عنايات] انكار ورزند، منحرفند. 56- به نماز ايستيد و زكات بدهيد و از پيامبر اطاعت كنيد، بسا كه مورد رحمت قرار گيريد. 57- مپندار كه انكار ورزان در زمين [خداى را] به تنگ آورند [3]؛ جايگاهشان دوزخ است؛ و بد سرانجامى است. 58- اى مؤمنان، اسيرانى كه در اختيار شما قرار گرفتهاند و كودكان نابالغ بايد در سه هنگام از شما اجازه [ورود] بگيرند: قبل از نماز بامداد، هنگام نيمروز كه [براى استراحت] جامه از تن فرو نهادهايد و بعد از نماز شامگاه، [اين] سه هنگام، [اوقات] خلوت و استراحت شماست؛ در غير اين سه هنگام ايرادى بر شما و آنها نيست كه آزادانه با يكديگر معاشرت كنيد؛ خدا آيات را اين گونه براى شما بروشنى بيان مىكند؛ و خدا دانايى است فرزانه. [1]- مفهوم اين بخش از آيه به بيان ديگر در آيه 105 انبياء (21) آمده است؛ ضمناً مصداق آن را در آيات 26 انفال (8) و 5 و 6 قصص (28) ملاحظه فرماييد؛ مفهوم آيه به بيان ديگر نيز در آيات 13 و 14 ابراهيم (14) آمده است. [2]- به آيه 26 انفال (8) توجه فرماييد. [3]- براى توجيه افزوده، به آيه 2 توبه (9) توجه فرماييد؛ ضمناً مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 4 عنكبوت (29) آمده است.