112- [نوح] گفت: مرا با آنچه [در گذشته] مىكردند كارى نيست! 113- حسابشان تنها با پروردگار من است، اگر درست درك كنيد، 114- و من هرگز مؤمنان را طرد نخواهم كرد [1]؛ 115- زيرا هشدار دهنده آشكارى بيش نيستم. 116- گفتند: اى نوح، اگر [از اين سخنان] باز نايستى، سنگسار خواهى شد. 117- گفت: پروردگارا، قوم من مرا دروغ پرداز شمردند. 118- ميان من و آنها [بحق] داورى كن و من و مؤمنان همراهم را نجات ده. 119- آن گاه او و همراهانش را در آن كشتى انباشته [2] نجات داديم، 120- و بقيه را غرق كرديم. 121- براستى در اين [امور] نشانهاى است [از تدبير خدا]، و [لى] بيشترشان سر ايمان نداشتند. 122- و بىگمان پروردگار تو فرادست و مهربان است. 123- قوم عاد هم پيامبران را دروغ پرداز شمردند؛ 124- آن گاه كه برادرشان هود به آنان گفت: چرا پروا نمىكنيد؟ 125- من براى شما پيامبرى امين هستم، 126- از خدا پروا كنيد و مطيع من باشيد، 127- از شما هيچ پاداشى بر رسالتم نمىخواهم؛ پاداش من، تنها بر عهده پروردگار جهانيان است. 128- چرا بر هر بلندى از سر هوس بنايى ايجاد مىكنيد؟ 129- و به خيال عمر جاويدان دژها مىسازيد؟ 130- و هنگامى كه [بر ديگران] دست مىگشاييد، همچون خودكامگان دست مىگشاييد؟ 131- از خدا پروا كنيد و مطيع من باشيد، 132- از خدايى پروا كنيد كه شما را به نعمتهايى يارى داد كه خود [بهتر] مىدانيد، 133- شما را به وسيله دامها و فرزندان [تان] يارى داد، 134- و باغها و چشمهسارها، 135- [اگر در برابر پروردگار خود عصيان ورزيد] [3] از عذاب روزى بزرگ بر شما مىترسم. 136- گفتند: اندرز بدهى يا ندهى، براى ما يكسان است. [1]- به آيه 52 انعام (6) توجه فرماييد. [2]- انباشته از دامهاى مختلف نر و ماده؛ به آيه 40 هود (11) توجه فرماييد. [3]- براى توجيه افزوده، به آيات 15 انعام (6) و 13 زمر (39) توجه فرماييد.