160- قوم لوط نيز پيامبران را دروغ پرداز شمردند، 161- آن گاه كه برادرشان لوط به آنان گفت: چرا پروا نمىكنيد؟ 162- من براى شما پيامبرى امين هستم، 163- از خدا پروا كنيد و مطيع من باشيد. 164- از شما هيچ پاداشى بر رسالتم نمىخواهم؛ پاداش من، تنها بر عهده پروردگار جهانيان است. 165- چرا از ميان جهانيان، مردان را [براى آميزش] انتخاب كردهايد؟ 166- و همسرانى را كه پروردگارتان براى شما آفريده است، رها مىكنيد؛ حقا كه گروهى تجاوزگريد. 167- گفتند: اى لوط، اگر [از اين سخنان] باز نايستى، تبعيد خواهى شد. 168- گفت: [به هر حال] من از رفتار شما سخت منزجرم. 169- پروردگارا، من و خانوادهام را از [شئامت] رفتارشان نجات ده [1]. 170- سرانجام او و همه خانوادهاش را نجات داديم، 171- مگر پير زنى كه [همراه بزهكاران] باقى ماند [2]. 172- آن گاه ديگران را درهم كوفتيم. 173- و بارانى [3] بر آنان باريديم و باران هشدار داده شدگان وحشتناك بود. 174- براستى در اين [امور] نشانهاى است [از تدبير خدا]، و [لى] بيشترشان سر ايمان نداشتند. 175- بىگمان پروردگار تو فرادست و مهربان است. 176- اهالى «ايكه» [4] هم پيامبران را دروغ پرداز شمردند، 177- آن گاه كه شعيب به آنان گفت: چرا پروا نمىكنيد؟ 178- من براى شما پيامبرى امين هستم، 179- از خدا پروا كنيد و مطيع من باشيد. 180- از شما هيچ پاداشى بر رسالتم نمىخواهم، پاداش من، تنها بر عهده پروردگار جهانيان است. 181- پيمانه را تمام بدهيد و كسر نگذاريد، 182- و با ميزان درست بسنجيد، 183- حقوق مردم را كم برآورد نكنيد و در زمين تبهكارانه سركشى نكنيد، [1]- با توجه به آنچه در آيه 36 ذاريات (51) آمده، لوط درخواستش را تنها براى خود و خانوادهاش مطرح كرده است. [2]- براى شناخت آن پير زن، به آيه 83 اعراف (7) توجه فرماييد. [3]- منظور سنگباران است؛ به آيه 82 هود (11) توجه فرماييد. [4]- به زيرنويس آيه 78 حجر (15) توجه فرماييد.