89- آنان كه كار نيكويى عرضه كنند، پاداشى بهتر از آن خواهند داشت [1]، و از وحشت آن روز ايمنند [2]. 90- و آنان كه كار زشتى عرضه كنند، با چهره در آتش نگونسار شوند؛ آيا جز در برابر آنچه كردهايد مجازات مىشويد؟ 91- [بگو:] فرمان يافتهام پروردگار اين شهر را- همان كسى كه آن [شهر] را محترم شمرده [3] و هر چيزى متعلق به اوست- بندگى كنم [4] و تسليم [فرمان او] باشم [5]، 92- و قرآن را [بر شما] تلاوت كنم؛ هر كه هدايت شود، به سود خويش هدايت شده است و هر كه گمراه گشت [به زيان خويش] [6]، [و نيز] بگو كه من فقط هشدار دهندهام. 93- و بگو: ستايش خاص خداست كه بزودى نشانههاى [توان و تدبير] خويش را به شما ارائه خواهد داد [7] و آنها را خواهيد شناخت؛ و پروردگار تو از آنچه مىكنيد غافل نيست [8]. 28- سوره قصص به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- طا، سين، ميم. 2- اين آيات كتاب روشنگر است. 3- [فرازهايى] از داستان موسى و فرعون را براى باورداران بدرستى بر تو تلاوت مىكنيم 4- فرعون در آن سرزمين برترى خواه بود و مردم را به گروههايى تقسيم كرد، گروهى را تحت فشار گذاشت، [تا آنجا كه] پسرانشان را مىكشت و دخترانشان را [براى خدمت] زنده نگاه مىداشت [9]؛ و براستى تبهكار بود. 5- ولى ما بر آن بوديم كه به محرومان آن سرزمين نعمت بزرگى بخشيم و آنها را [كه تابع بودند،] متبوع و وارث [ستمگران] گردانيم [10]، [1]- به آيه 261 بقره (2) توجه فرماييد. [2]- به آيه 103 انبياء (21) توجه فرماييد. [3]- به نيمه اول آيات 97 مائده (5) و 37 ابراهيم (14) توجه فرماييد. [4]- معنى و مفهوم اين آيه به بيان ديگر در آيات 3 و 4 قريش (106) آمده است؛ لازم به ذكر است كه كلمه «الذى» در اين آيه به لحاظ اعراب همان موقعيتى را دارد كه «الذى» در آيه 4 قريش (106) دارد. [5]- ابن كثير ذيل اين آيه روايتى از رسول خدا (ص) نقل كرده كه در روز فتح مكه فرمودند: خدا اين شهر را از روزى كه زمين و آسمان را خلق كرد حرمت داد و تا روز قيامت محترم است به حرمت خدا. [6]- براى توجيه افزوده، به آيه 15 اسراء (17) توجه فرماييد. [7]- معنى و مفهوم اين آيه به بيان ديگرى در آيه 53 فصلت (41) آمده است. [8]- مفهوم بخش اخير آيه به بيان كاملتر در آيه 42 ابراهيم (14) آمده است. [9]- منظور بنى اسرائيل هستند كه نسل برادران يوسف بودند. [10]- به آيات 136 و 137 اعراف (7) كه تحقق خواست خدا در اين مورد است، توجه فرماييد؛ و در مورد آنچه به ميراث بردند، علاوه بر آيه 137 اعراف (7)، در آيات 25- 28 دخان (44) و 57- 59 شعرا (26) ملاحظه فرماييد.