7- قطعاً بديهاى مؤمنان نيكوكار را مىزداييم [1] و به قياس بهترين اعمالشان آنها را پاداش مىدهيم. 8- انسان را به نيكويى در مورد پدر و مادرش سفارش كرديم؛ و [لى] اگر اصرار كنند كه ناآگاهانه افرادى را [در توان و تدبير] با من شريك تلقى كنى [و به جاى من، از آنها پروا داشته باشى]، اطاعتشان مكن؛ بازگشت شما به پيشگاه من است و شما را به آنچه مىكرديد آگاه مىسازم. 9- و قطعاً مؤمنان نيكوكار را در زمره شايستگان در آوريم [2]. 10- بعضى از مردم مىگويند: به خدا ايمان داريم، ولى چون در راه خدا مورد آزار قرار گيرند، آزار مردم را همچون عذاب خدا تلقى مىكنند [و از ادامه راه خدا دست مىكشند] [3]؛ و اگر از جانب پروردگارت نصرتى [براى شما] پيش آيد، قطعاً مىگويند: ما هم در كنار شما بوديم؛ مگر خدا به راز دلهاى جهانيان داناتر نيست [4]؟ 11- مسلماً خدا مؤمنان و دورويان را خوب مىشناسد. 12- انكار ورزان به اهل ايمان مىگفتند: از ما پيروى كنيد، بار گناهانتان به گردن ما؛ در صورتى كه آنها دروغ پردازند و هرگز بار خطاى آنان را بر نخواهند داشت [5]. 13- مسلماً بار [گناهان] خود و بارهاى ديگرى علاوه بر بار خود متحمل خواهند شد [6] و روز رستاخيز در مورد دروغهايى كه مىبافتند، مورد بازخواست قرار مىگيرند. 14- نوح را به رسالت بر قومش فرستاديم و نهصد و پنجاه سال ميان آنان بود؛ تا بلاى طوفان دامنگيرشان شد، در حالى كه ستمكار بودند. [1]- منظور گناهان صغيره است؛ به آيه 31 نساء (4) توجه فرماييد. [2]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 69 نساء (4) آمده است. [3]- مفهوم اين قسمت از آيه به بيان ديگر در آيه 11 حج (22) آمده است. [4]- مفهوم نيمه دوم آيه به بيان ديگر در آيه 141 نساء (4) آمده است. [5]- پاسخ اين گفتارشان در آيات 38 و 39 نجم (53) و نيمه اول آيه 18 فاطر (35) آمده است. [6]- علت سنگينتر شدن بارشان را در آيه 25 نحل (16) ملاحظه فرماييد.