51- و اگر بادى [سوزان] بفرستيم كه مشاهده كنند آن [كِشته] پژمرده شده است، به ناسپاسى باز مىگردند. 52- البته تو قادر نيستى مردهدلان [1] را شنوا كنى و آواى دعوت [ت] را به گوش كران برسانى، [بويژه] آن گاه كه بازگشتكنان روى مىگردانند. 53- و راهنماى كوردلان از گمراهىشان نخواهى بود؛ گفتار [خود] را تنها به گوش افرادى مىرسانى كه آيات ما را باور دارند و [در برابر حق] تسليمند. 54- خداست آن كه شما را در [حالت] ناتوانى آفريد، آن گاه پس از ناتوانى، نيرومندى بخشيد و باز پس از نيرومندى، ضعف و پيرى پديد آورد؛ هر چه بخواهد، مىآفريند؛ و او دانا و تواناست. 55- و روزى كه رستاخيز برپا شود، بزهكاران سوگند ياد مىكنند جز ساعتى [در گور] به سر نبردهاند [2]، [در دنيا هم] اين گونه [از حق] بازگردانده مىشدند. 56- ولى اهل دانش و ايمان مىگويند: به فرمان خدا تا روز رستاخيز درنگ داشتيد، و اينك رستاخيز است كه شما نمىدانستيد [آمدنى است] [3]. 57- در آن روز پوزش ستمگران به حالشان سودمند نمىافتد و جلب رضايت [الهى] از آنان خواسته نخواهد شد [4]. 58- در اين قرآن از هر [گونه] مثلى براى مردم آوردهايم [5]؛ و اگر آيهاى بر آنان عرضه كنى، انكار ورزان قطعاً خواهند گفت: شما هرزه درايانى بيش نيستيد [6]. 59- خدا بر دلهاى كسانى كه نمى [خواهند ب] دانند [7]، اين گونه مهر [غفلت] مىنهد. 60- پايدار باش كه وعده خدا راست است [8] و مباد آنان كه به مرحله يقين نرسيدهاند، تو را سبكسار كنند [9]. [1]- براى توجيه ترجمه «موتى» به مرده دلان، به آيه 122 انعام (6) توجه فرماييد. [2]- به داستان مرگ موقت صد ساله يكى از موحدين بزرگ در آيه 259 بقره (2) و نيز داستان خواب سيصد ساله اصحاب كهف در آيات 10 و 11 و 12 و 19 و 25 كهف (18) توجه فرماييد. [3]- به آيه 52 يس (36) توجه فرماييد. [4]- به آيه 44 يونس (10) توجه فرماييد. [5]- به زيرنويس آيه 27 زمر (39) مراجعه فرماييد. [6]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 7 انعام (6) آمده است. [7]- براى توجيه افزوده، توجه فرماييد، كه افراد مورد نظر در اينجا همان كسانى هستند كه در آيه قبل با عنوان «الذين كفروا» معرفى شدهاند؛ اين افراد در آيه 6 بقره (2) در برابر انذار، بىتفاوت توصيف شدهاند؛ ضمناً جهت اصلى را در آيات 10 بقره (2)، 125 توبه (9)، نيمه دوم آيه 5 صف (61) و 3 منافقون (63) ملاحظه فرماييد. براى توجيه بيشتر، اين آيه را با نيمه دوم آيه 35 غافر (40) مقايسه فرماييد. [8]- اين وعده را در آيه 47 روم وَ كانَ حَقًّا عَلَيْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ ملاحظه فرماييد. [9]- براى روشن شدن منظور آيه، به آيه 22 اسراء (17) و 65 زمر (39) توجه فرماييد.