20- مگر توجه نكردهايد كه خدا هر چه در آسمانها و زمين است، در خدمت شما گماشت و نعمتهاى آشكار و نهان خويش را به فراوانى بر شما ارزانى داشت؟ [با وجود اين] بعضى از مردم ناآگاهانه و بدون هدايت و كتاب روشنى، درباره خدا به مجادله بر مىخيزند. 21- و چون به آنها گفته شود: از كتابى كه خدا نازل كرده است پيروى كنيد، گويند: نه، از آنچه پدرانمان را معتقد به آن تشخيص دادهايم، پيروى مىكنيم! اگر شيطان پدرانشان را به عذاب سوزان فراخوانده باشد چطور [1]؟! 22- هر كه وجود خود را تسليم خدا كرده و نيكوكار باشد، به دستاويزى محكمتر چنگ زده است؛ و سرانجام امور دست خداست. 23- و هر كه انكار ورزد نبايد انكارش تو را اندوهگين كند؛ بازگشتشان به پيشگاه ماست [2] و آنها را از [حقيقت] اعمالشان آگاه خواهيم ساخت؛ البته خدا به راز دلها داناست. 24- اندكى [از لذات دنيا] برخوردارشان مىكنيم، آن گاه به تحمل عذابى سخت ناگزيرشان مىسازيم [3]. 25- اگر از آنان بپرسى؛ آسمانها و زمين را چه كسى آفريده است، قطعاً مىگويند: خدا؛ بگو: ستايش خاص خداست [نه معبودهاى خيالى شما]، ولى بيشترشان نمىدانند. 26- هر چه در آسمانها و زمين است متعلق به خداست؛ بىگمان خداست كه بىنياز و شايسته ستايش است. 27- اگر هر چه درخت در زمين است قلم شود و دريا به كمك هفت درياى ديگر [مركب، ثبت] مخلوقات خدا پايان نپذيرد، كه خدا فرادست و فرزانه است [4]. 28- آفرينش و برانگيزش تمامى شما [افراد بشر] همچون يك تن بيش نيست، كه خدا شنوايى بيناست. [1]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 104 مائده (5) و 23 و 24 زخرف (43) آمده است. [2]- به آيه 4 عنكبوت (29) توجه فرماييد. [3]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 70 يونس (10) آمده است. [4]- معنى و مفهوم اين آيه به بيان ديگرى در آيه 109 كهف (18) آمده است.