23- بعضى از مؤمنان، [بزرگ] مردانى هستند كه بر سر آنچه با خدا پيمان بستند، صادقانه ايستادند [1]؛ پارهاى از آنها [عهد خود را] تا پايان ادا كردند [و جان باختند] و پارهاى ديگر [با مقاومت مردانه خود] در انتظار [شهادت] ند و [عهد خود را] هرگز تغيير ندادند؛ 24- [اين صحنههاى آزمايش پيش مىآيد] تا خدا راستگويان [شكيبا] را به خاطر صداقت [در عهد] شان پاداش دهد و دورويان را اگر بخواهد، مجازات كند و يا [اگر به توبه درآمدند، به رحمت خود] بر آنها بازگردد، كه خدا آمرزگارى است مهربان. 25- خدا [سپاه] انكار ورزان را لبريز از خشم و ناكام، [از اطراف مدينه] باز گرداند [2]؛ و [حمايت] خدا مؤمنين را در جنگ كفايت كرد، و خدا نيرومندى است فرادست. 26- خدا گروهى از اهل كتاب را كه به يارى احزاب برخاسته بودند [3]، از دژهاى [محكم] شان به زير كشيد؛ و در دلهاشان هراس افكند، [به گونهاى كه] گروهى را به قتل رسانديد و گروهى را به اسارت گرفتيد. 27- و شما را وارث سرزمين و خانهها و اموالشان كرد، و اراضى [اطراف آن را] كه پاى بر آن ننهاده بوديد [به شما واگذاشت]، و خدا بر هر كارى تواناست. 28- اى پيامبر، به همسرانت بگو: اگر زندگى دنيا و زيور آن را مىخواهيد، بياييد [علاوه بر مهر] هدايايى به شما بدهم [4] و شما را به شيوهاى نيكو رها سازم. 29- و اگر مشتاق خدا و پيامبرش و سراى آخرت هستيد، خدا براى نيكوكارانِ شما پاداشى بزرگ آماده كرده است. 30- اى همسران پيامبر، هر كه از شما مرتكب گناه آشكارى گردد، [از آنجا كه بازتاب سويى در اجتماع خواهد داشت] مجازات او دو چندان خواهد بود و اين بر خدا آسان است. [1]- به بخش پايانى آيه 10 فتح (48) توجه فرماييد. [2]- به آيه 9 همين سوره (احزاب) توجه فرماييد. [3]- اشاره به يهوديان مدينه است كه با وجود پيمانى كه با پيامبر (ص) داشتند كه با دشمنان پيامبر همدست نشوند، جنگ احزاب به تحريك و قول همكارى آنها درگرفت. پس از شكست طوايف عرب در اين جنگ، مسلمانان به جنگ يهوديان كه عهد شكنى كرده بودند و عامل اصلى جنگ احزاب بودند، رفتند و آنها را قلع و قمع كردند. [4]- اجراى دستورى است كه در آيات 236 و 241 بقره (2) براى عموم مردم رسيده است.