31- و [متقابلًا] هر كه از شما فرمانبردار خدا و پيامبرش باشد و به شايستگى عمل كند، پاداش او را [نيز] دو برابر خواهيم داد [1]، و روزى بزرگوارانه برايش فراهم كنيم. 32- اى همسران پيامبر، اگر پرهيزكار باشيد، [مقام والايى خواهيد داشت، به گونهاى كه] هم سطح هيچ يك از [ساير] زنان نخواهيد بود، پس در گفتار ناز و نرمش به كار نبريد كه بيمار دل به طمع افتد و به شيوهاى شايسته سخن گوييد. 33- در خانههاى خود آرام گيريد و همچون جلوهگرى جاهليت پيشين جلوهگرى نكنيد و به نماز بايستيد و زكات بدهيد و از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد، [صدور اين دستورات] فقط [از آن جهت است كه] خدا مىخواهد پليدى را از شما خانواده رسالت دور كند و شما را [از هر عيبى] پاك و منزه گرداند [2]، 34- و از آيات خدا و حكمت كه در خانههاى شما خوانده مىشود، ياد كنيد؛ كه خدا باريك بين و آگاه است. 35- خدا براى [تمامى] مردان و زنان مسلمان و با ايمان، فرمانبردار [خدا] [3]، راستگوى، شكيبا، فروتن، انفاقگر، روزهدار، پاكدامن و آنها كه بسيار ياد خدا مىكنند، آمرزش و پاداشى بزرگ آماده كرده است. [1]- اين پاداش دو برابر، خاص همسران پيامبر (ص) نيست، به آيات 52- 54 قصص (28) و 28 حديد (57) توجه فرماييد. [2]- تبديل ضميرهاى جمع مؤنث به جمع مذكر به خاطر لفظ «اهل» است كه مذكر است؛ آيه 73 هود (11) در مورد ابراهيم (ع) نيز از همين مقوله است و توجه داريم كه ابراهيم در آن هنگام فرزندى نداشته است؛ عكس اين موضوع را به خاطر مؤنث بودن كلمه «نفس» در آيات 27- 30 فجر (89) ملاحظه فرماييد. [3]- تفسير طبرى ذيل آيه 43 آل عمران (3) از قول پيامبر (ص) نقل كرده است كه هر جا در قرآن ذكر قنوت گرديده، منظور فرمانبردارى از خداست.