23- در برابر او شفاعت [و امدادهاى غيبى فرشتگان] [1] سودمند نيست، مگر براى كسى كه خودش براى او اذن داده باشد؛ وقتى كه اضطراب از قلوب فرشتگان فرو نشست، [به مقامهاى بالاترشان] [2] مىگويند: پروردگارتان چه گفت؟ مىگويند: [به] حق [دستور داد]، كه والا و بزرگ است [3]. 24- بگو: چه كسى از آسمانها و زمين به شما روزى مىدهد؟ [در مقابل سكوت يا مغلطه آنها] خودت بگو: خدا، و مسلماً [يكى از بين] ما و شما بر راه هدايت است، يا در گمراهى آشكار. 25- بگو: شما از جرايمى كه ما مرتكب مىشويم، بازخواست نمىشويد و ما هم در مورد عملكرد شما بازخواست نخواهيم شد [4]. 26- و اضافه كن: پروردگارمان [روز رستاخيز] همه ما را گرد مىآورد، آن گاه ميان ما به حق داورى خواهد كرد، كه او داور داناست. 27- بگو: كسانى را كه [در توان و تدبير] با خدا شريك فرض كردهايد، به من نشان دهيد [كه آيا اختيار و تأثيرى در جهان دارند]، هرگز؛ بلكه تنها اوست خداى فرادست و فرزانه. 28- تو را فقط به عنوان بشارت دهنده و هشدار دهنده براى تمامى مردم فرستادهايم، ولى بيشتر مردم نمىدانند. 29- و مىگويند: اگر راست مىگوييد، اين وعده [ى رستاخيز] چه وقت فرا مىرسد؟ 30- بگو: [همين قدر بدانيد كه] ميعاد شما روزى است كه نه لحظهاى از آن به تأخير افتيد و نه به پيش. 31- انكار ورزان گفتند: ما اين قرآن و [كتب] قبل از آن را باور نخواهيم داشت؛ كاش آن گاه كه اين ستمگران در پيشگاه پروردگارشان بازداشته مىشوند، مىديدى كه [چگونه] سخن يكديگر را رد مىكنند؛ آنها كه [در دنيا] مقهور بودهاند، به سرورى خواهان گويند: اگر شما نبوديد، ما ايمان مىآورديم. [1]- با آيه 26 نجم (53) مقايسه فرماييد. [2]- براى توجيه افزوده، به آيه 164 صافات (37) توجه فرماييد. [3]- از نظر هراس و اضطراب فرشتگان شفيع، با آيات 26- 28 انبياء (21) مقايسه فرماييد. [4]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 134 بقره (2) و 41 يونس (10) آمده است؛ ضمناً تعبير «اجرمنا» براى طرف خود و «تعملون» براى طرف مقابل، بر اساس دستورى است كه در آيه 125 نحل (16) وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ آمده است.