31- و هر چه از كتاب به تو وحى كردهايم، كلامى است حق كه كتب پيشين را تصديق مىكند؛ بىگمان خدا به كار بندگانش آگاه و بيناست. 32- آن گاه اين كتاب را به گروهى از بندگان برگزيده خود به ميراث داديم؛ برخى از آنها در حق خويش ستمكار [1] و برخى ميانه رو هستند، و عدهاى ديگر به اذن خدا در نيكوييها سبقت مىگيرند؛ كه اين برترى بزرگى است. 33- [آنها] در باغهاى جاويدان بهشت وارد خواهند شد، در آنجا به دستوارههاى زرين و مرواريد آراسته مىشوند، و لباسشان از ديباست. 34- و [به زبان حال] مىگويند: ستايش خداى را كه اندوه را از ما بزدود؛ براستى پروردگارمان آمرزگارى است حقگزار؛ 35- همان خدايى كه از بخشايش خود ما را در اين سراى جاويد جاى داد، كه در آنجا رنج و خستگى به ما نخواهد رسيد. 36- انكار ورزان آتش دوزخ را [در انتظار] خواهند داشت؛ نه حكم [مرگ] بر آنان جارى مىشود تا بميرند و نه عذاب دوزخ بر آنها سبك مىشود؛ هر ناسپاسى را اين گونه جزا مىدهيم. 37- آنان در آنجا فرياد مىزنند: پروردگارا، ما را بيرون آر تا عمل شايستهاى جز آنچه داشتيم داشته باشيم؛ [جواب مىشنوند:] مگر عمر طولانى به شما نداديم تا هر كه پند پذير است، در آن [مدت] پند پذيرد و هشدار دهنده هم به سراغ شما آمد؟ اكنون [عذاب را] بچشيد كه ستمگران ياورى ندارند. 38- خدا به اسرار آسمانها و زمين و راز دلها داناست [2]. [1]- براى روشن شدن چگونگى اين ستم، به آيه 14 شورى (42) توجه فرماييد. [2]- به آيه 19 غافر (40) توجه فرماييد.