28- پس از او بر [هلاك] قومش سپاهى از آسمان نفرستاديم و چنين رسمى نداشتهايم. 29- تنها يك بانگ سخت برخاست و آن گاه همه خاموش شدند. 30- دريغ بر اين بندگان كه هيچ پيامبرى بر آنها نمىآمد، مگر اينكه به استهزايش مىگرفتند [1]! 31- مگر نديدهاند و [نمىدانند] كه قبل از آنها چه بسيار نسلها را هلاك كرديم [2] كه ديگر به سوى اينان باز نمىگردند. 32- و بدون استثناء [روز رستاخيز] همه در پيشگاه ما احضار خواهند شد. 33- و زمين خزان زده و خشك براى آنها نشانهاى است [از قدرت ما] كه حياتش بخشيديم و دانه [ها] يى از آن رويانديم كه از آن مىخورند. 34- و در آن [زمين] باغهايى از درختان خرما و انگور پديد آورديم و چشمهسارها در آن روان ساختيم، 35- تا از ثمرات آن كه نه دستهاى خودشان [بلكه دست ما] آن را ساخته است، بخورند؛ چرا سپاس نمىدارند؟ 36- منزه است خدايى كه همه زوجها را آفريد، [اعم] از آنچه زمين مىروياند و جنس خود آدميان و زوجهايى كه [هنوز] از آن آگه نيستند [3]. 37- شب نيز براى آنها نشانه [ديگرى] است [از قدرت خدا] كه روز را از آن بركنار مىكنيم و [همه] در تاريكى فرو مىروند. 38- و خورشيد در مسيرى كه قرارگاه اوست روان است [4]؛ اين نظمى است كه خداى فرادست و دانا مقرر داشته است. 39- براى ماه [نيز] منزلگاههايى مقرر داشتيم تا به صورت شاخه خشك ديرينه بازگردد. 40- نه خورشيد را سزد كه به ماه رسد و نه شب بر روز پيشى گيرد؛ و هر يك [از كرات] در سپهرى شناورند. [1]- به آيه 15 بقره (2) توجه فرماييد؛ ضمناً گفتارشان را ضمن اين استهزاء در آيات 34 و 35 سبا (34) ملاحظه فرماييد. [2]- به آيه 44 يونس (10) توجه فرماييد. [3]- به آيه 49 ذاريات (51) توجه فرماييد. [4]- منظور حركت خورشيد (و اقمارش) به سمت معينى از كهكشان است كه همواره با سرعت 19 كيلومتر در ثانيه ادامه دارد و 12 ميليارد سال بعد به خاموشىاش مىانجامد (از كتاب «زندگى و مرگ خورشيد» نوشته ژرژگاموف).