41- و نشانهاى [ديگر از قدرت خدا] براى آنها، اينكه [خود و] فرزندانشان را در كشتى [هايى] انباشته [از سرنشين و بار] حمل كرديم. 42- و براى آنها مركب [هاى ديگرى] نظير آن [كشتى] آفريديم. 43- و اگر بخواهيم، آنان را غرق مىكنيم كه نه فريادرسى داشته باشند و نه رهايى داده شوند، 44- مگر رحمتى از جانب ما و برخوردارى تا مدتى [معين شامل حالشان گردد]. 45- آن گاه كه به آنها گفته شود: از [بزهكارى] حال و [مجازات] آينده خويش پروا كنيد، بسا كه مورد رحمت [خدا] قرار گيريد [بىتوجهند]. 46- هيچ آيتى از آيات پروردگارشان بر آنها عرضه نمىشد، مگر اينكه از آن رويگردان بودند [1]. 47- و چون به آنها گفته شود: از آنچه خدا روزى شما كرده است انفاق كنيد، انكار ورزان به مؤمنين گويند: چرا كسى را اطعام كنيم كه اگر خدا مىخواست، خود اطعامش مىكرد؟! در گمراهى آشكارى قرار گرفتهايد! 48- مىگويند: اگر راست مىگوييد، اين وعده [ى رستاخيز] چه وقت فرا مىرسد؟ 49- فقط يك بانگ سخت را انتظار مىبرند كه در حال مخاصمه [با يكديگر، ناگهان] [2] آنها را فرا مىگيرد [3]. 50- در آن دم نه فرصت وصيتى خواهند داشت و نه [امكان] بازگشت به خانواده خود را. 51- و در صدا دهنده بزرگ دميده شود، آن گاه همه از گورها به سوى پروردگارشان مىشتابند [4]. 52- مىگويند: واى به حال ما، چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت؟ اين همان وعده [خداى] رحمان [5] است و پيامبران راست مىگفتند. 53- [وقوع رستاخيز] جز يك بانگ سخت نيست، و ناگهان همه جمع مىشوند [و] در پيشگاه ما احضار خواهند شد [6]. 54- آن روز هيچ كس ذرهاى مورد ستم قرار نخواهد گرفت و جز در برابر آنچه كردهايد، مجازات نخواهيد شد. [1]- معنى و مفهوم اين آيه به بيان ديگر در آيه 105 يوسف (12) آمده است. [2]- براى توجيه افزوده، به آيه 66 زخرف (43) توجه فرماييد. [3]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 53 يس (36) آمده است. [4]- معنى و مفهوم اين آيه به بيان ديگر در آيات 7 و 8 قمر (54)، 43 معارج (70) و 13 و 14 نازعات (79) آمده است. [5]- با حالت پشيمانى، اشاره به گفتار مغرورانه خودشان است در دنيا؛ به آيه 60 فرقان (25) توجه فرماييد. [6]- به آيه 77 نحل (16) توجه فرماييد.