71- مگر نديدهايد كه به دست قدرت خويش، دامها را براى [استفاده] آنها آفريديم كه مالك آن شدهاند. 72- و چارپايان را براى انسانها رام نيز كرديم كه از برخى از آنها استفاده سوارى از برخى ديگر تغذيه مىكنند. 73- و در آنها منافع [مختلفى] دارند، و نيز [از شيرشان] آشاميدنى دارند؛ چرا سپاس نمىدارند؟ 74- به جاى خدا معبودهايى برگزيدهاند، به اين اميد كه مورد يارى [آنها] قرار گيرند! 75- [در حالى كه آن معبودان به هنگام بلا] توان يارى آنها را ندارند، و اينان به صورت سپاهى براى [خدمت] معبودان احضار شدهاند. 76- گفتارشان اندوهگينت نكند، كه هر چه پنهان و آشكار كنند، مىدانيم [1]. 77- مگر انسان نمىداند كه او را از نطفهاى [بىمقدار] آفريدهايم، و آن گاه [كه تنومند گرديد] خصومتگرى آشكار شد؟ 78- براى ما مثلى زد و آفرينش خويش را از ياد برد [2]؛ [و] گفت: استخوانهاى پوسيده را چه كسى قادر است حيات بخشد؟ 79- بگو: همان كسى كه اول بار آن را پديد آورده است، زندهاش مىكند؛ و او به هر آفرينشى دانا [و توانا] ست. 80- همان خدايى كه براى [استفاده] شما از درخت سبز آتش پديد آورد كه خودتان از آن مىافروزيد. 81- آيا خدايى كه آسمانها و زمين را آفريد، بر آفرينش همانند آنان قادر نيست [3]؟ چرا، و البته او آفريدگارى داناست. 82- چون چيزى را اراده كند، فرمانش جز اين نيست كه گويد: باش و مىشود. 83- منزه است خدايى كه نظام حاكم بر همه موجودات [عالم] در كف اوست و به پيشگاه او بازگردانده مىشويد. [1]- به آيه 7 طه (20) توجه فرماييد. [2]- به آيات 5 و 6 طارق (86) توجه فرماييد. [3]- به آيه 57 غافر (40) توجه فرماييد.