52- كه مىگفت: راستى تو باور مىكنى؟ 53- هنگامى كه مرديم و خاك و استخوان شديم، پاداش و كيفرى خواهيم داشت؟ 54- و اضافه مىكند: آيا توجه داريد [كه كجاست]؟ 55- آن گاه متوجه مىشود و او را در ميان دوزخ مىبيند. 56- [سپس] مىگويد: به خدا سوگند نزديك بود مرا هم به هلاكت بكشانى، 57- و اگر لطف پروردگارم نبود، من هم به دوزخ احضار شده بودم. 58- [آن گاه به ساير بهشتيان مىگويد:] آيا جز مرگ نخستين مرگى نخواهيم داشت و عذاب نخواهيم شد؟ 59- [آن گاه به ساير بهشتيان مىگويد:] آيا جز مرگ نخستين مرگى نخواهيم داشت و عذاب نخواهيم شد؟ 60- اين است همان كاميابى بزرگ. 61- اهل عمل براى چنين [هدفى] بايد تلاش كنند. 62- آيا اين موقعيت براى پذيرايى بهتر است يا درخت زقومِ [دوزخ]؟! 63- كه آن را بليه ستمگران كردهايم. 64- درختى است كه از اعماق دوزخ مىرويد، 65- شكوفهاش گويى سرهاى شياطين است. 66- دوزخيان از آن مىخورند و شكمها را انباشته مىكنند. 67- آن گاه روى آن آميزهاى از آب داغ ناصاف [در اختيار] دارند، 68- سپس بازگشتشان به دوزخ است. 69- چرا كه پدرانشان را گمراه مىديدند، 70- با وجود اين در پى آنها مىشتابند. 71- قبل از آنها هم بيشتر پيشينيان گمراه شدند، 72- و ميانشان هشدار دهندگان را فرستاديم. 73- ببين سرانجام هشدار داده شدگان چگونه بود!؟ 74- [همه گرفتار كيفر شدند] مگر بندگان اخلاص يافته خدا. 75- نوح ما را ندا داد [1]، و نيكو پاسخ مىدهيم. 76- او و كسانش را [2] از اندوه بزرگ [3] نجات داديم [4]. [1]- به آيات 26 مؤمنون (23) و 10 قمر (54) و 26 و 27 نوح (71) توجه فرماييد. [2]- منظور اهل بيت او و گروندگان به اوست كه عده قليلى بودند و در آيه 40 هود (11) آمده است. [3]- منظور زخم زبانها و تمسخر مردم است؛ به آيات 27 و 32 و 38 هود (11) توجه فرماييد. [4]- به آيه 40 هود توجه فرماييد.