11- بگو: من مأمورم با خلوص اعتقاد خداى را بندگى كنم، 12- و مأمور شدهام نخستين كسى باشم كه تسليم [محض در مقابل خدا] [1] است. 13- بگو: اگر در برابر پروردگارم نافرمان باشم، از عذاب روزى بزرگ مىترسم. 14- بگو: منحصراً خداى را با خلوص اعتقاد خود بندگى مىكنم، 15- شما هم هر چه را جز او خواهيد، بندگى كنيد؛ بگو: زيانكاران [واقعى] كسانى هستند كه [به طمع دنيا] خود و خانوادهشان را در رستاخيز به زيان انداختند؛ آگاه باشيد كه اين است همان زيان آشكار. 16- بر فرازشان و زير پايشان طبقاتى است از آتش؛ اين است [آتشى] كه خدا بندگانش را از آن مىترساند [2]؛ اى بندگان من، از [نافرمانى] من پروا كنيد. 17- بشارت براى كسانى است كه از بندگى طاغوتها [و امراى خودكامه] [3] اجتناب ورزيدند و به پيشگاه خدا بازگشتند، پس بندگان [ويژه] مرا بشارت ده، 18- آنان به كلام قرآن [4] گوش فرا مىدهند و از بهترين آن پيروى مىكنند؛ آنها كسانىاند كه خدا راه را به ايشان نموده است و خردمندند. 19- آيا كسى كه فرمان مجازات بر او محقق شده است [قادر به گريز است] [5]؟ آيا تو مىتوانى آن را كه در آتش است، رهايى بخشى؟! 20- ليكن كسانى كه از پروردگارشان پروا دارند، [در بهشت] غرفههاى چند طبقه خواهند داشت كه نهرها از كنارش جارى است؛ خدا [بدرستى] وعده داده است و خلف وعده نخواهد كرد. 21- آيا توجه نكردهاى كه خدا بارانى از آسمان فرستاد و آن را [به صورت] چشمههايى در زمين روان ساخت، آن گاه كشتزارى با رنگهاى مختلف بدان پديد مىآورد، سپس پژمرده مىشود و مىبينى كه زرد شده است، آن گاه آن را خاشاك مىسازد؛ اين [دگرگونيها] براى خردمندان موجب بيدارى است. [1]- براى توجيه افزوده، به آيه 131 بقره (2) توجه فرماييد. [2]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 39 انبياء (21) آمده است. [3]- كلمه «طاغوت» هم به عنوان جمع بكار مىرود (مثل همين آيه) و هم به عنوان مفرد (مثل آيه 60 نساء). [4]- مؤيد اينكه معنى «قول» در اينجا كلام قرآن است، آيه 68 مؤمنون (23) و نيز آيات 13 و 14 طارق (86) است. با اين فرض، آيه مورد بحث، هم معنى با نيمه اول آيه 55 همين سوره (زمر) است؛ و اين تأييد ديگرى است بر اين نظر؛ همين تعبير در آيه 145 اعراف (7) بكار رفته است كه باز هم تأييد ديگرى است. [5]- چه كسانىاند؟ به آيه 39 بقره (2) توجه فرماييد.