8- پروردگارا، آنها و پدران [و مادران] [1] و همسران و فرزندان صالحشان را در باغهاى جاويدان بهشت كه وعده دادهاى [2]، داخل كن، كه تو فرادست و فرزانهاى، 9- و آنها را از [كيفر] بديها حفظ كن و هر كه را در آن روز از [كيفر] بديها نگاهدارى، مشمول رحمتت قرار دادهاى؛ اين است همان كاميابى بزرگ. 10- انكار ورزان را [در دوزخ] ندا مىدهند كه: دشمنى و خشم شما، سختتر از دشمنى و خشم شما نسبت به خودتان است، چرا كه به ايمان فرا خوانده مىشديد، ولى [با دشمنى نسبت به خود] انكار مىكرديد [3]. 11- مىگويند: پروردگارا، ما را دو بار ميراندى [4] و دو بار زنده كردى [5]، اكنون به گناهان خود معترفيم، آيا راه نجاتى هست [6]؟ 12- اين [سرنوشت] از آن جهت است كه وقتى خدا به يكتايى ياد مىشد، انكار مىكرديد و چون به او شرك آورده مىشد، باور مىداشتيد؛ اينك داورى با خداى والا و بزرگ است. 13- اوست كه نشانههاى [توان و تدبير] خود را به شما ارائه مىدهد [7] و براى شما [با نزول باران] از آسمان [8] روزى مىفرستد؛ ولى تنها كسانى پند مىگيرند كه [به پيشگاه خدا] باز آيند. 14- پس خداى را با خلوص اعتقاد بخوانيد، هر چند انكار ورزان ناخشنود باشند. 15- درجات [بندگان شايسته] [9] را رفعت مىبخشد و صاحب عرش [تدبير] است؛ به هر يك از بندگانش كه بخواهد، به فرمان خويش وحى [10] مىفرستد تا [مردم را] نسبت به روز لقا [ى پروردگارشان] [11] هشدار دهد، 16- روزى كه مردم [با همه آثار وجودىشان] از پرده برون مىافتند [12]، هيچ سرّى از آنان بر خدا پوشيده نمىماند؛ آن روز حاكميت [مطلق و بلا معارض] خاص كيست؟ خاص خداى يگانه قهار. [1]- بنا به قاعده تغليب، به ذكر كلمه پدران اكتفاء شده است، مثل كلمه والدين در آيه 14 لقمان (31). [2]- اين وعده را در آيات 22 و 23 رعد (13) ملاحظه فرماييد. [3]- علت خشم كافران بر خود اينست كه متوجه مىشوند خودشان مسبب همه مصايب خود هستند؛ براى درك بهتر مفهوم اين آيه، به آيه 22 ابراهيم (14) وَ قالَ الشَّيْطانُ ... فَلا تَلُومُونِي وَ لُومُوا أَنْفُسَكُمْ توجه و دقت فرماييد. [4]- يك بار مرده جهل، موضوع آيه 122 انعام (6) و يك بار مرگ در پايان زندگى دنيا. [5]- يك بار با خروج از گور و يك بار با آگاهى در قيامت، موضوع آيات 38 مريم (19) و 47 و 48 زمر (39) و 22 ق (50). [6]- نه، با آيه 11 ملك (67) مقايسه فرماييد. [7]- پارهاى از اين نشانههاى مورد بحث را در آيات 164 بقره (2)، 190 آل عمران (3) و 3 و 4 جاثيه (45) ملاحظه فرماييد. [8]- براى توجيه افزوده، به بخش ميانى آيه 5 جاثيه (45) توجه فرماييد. [9]- براى توجيه ترجمه و افزوده، به نيمه دوم آيه 11 مجادله (58) توجه فرماييد. [10]- شيخ المفسرين طبرسى در مجمع گفته است: روح در اينجا به معنى وحى است؛ براى تأييد اين نظر به آيه 2 نحل (16) توجه فرماييد. [11]- براى توجيه افزوده، به آيه 8 روم (30) بِلِقاءِ رَبِّهِمْ كافِرُونَ و 29 هود (11) إِنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ و 6 انشقاق (84) توجه فرماييد. [12]- به آيه 9 طارق (86) توجه فرماييد.