67- اوست كه شما را از خاك، و [طى مراحل مختلف] از نطفه و جنين ابتدايى [1] آفريد؛ آن گاه شما را [به صورت] كودكى [به دنيا] مىآورد، آن گاه [امكان مىدهد] تا به حد رشد برسيد و سالخورده شويد؛ بعضى از شما دچار مرگ [زودرس] خواهند شد و [به گروهى ديگر از شما امكان داد] تا به اجل مقرر برسيد؛ بسا كه درك كنيد. 68- اوست كه حيات مىبخشد و حيات را باز مىستاند، و چون امرى را مقرر دارد، فقط به آن مىگويد: باش، و مىشود. 69- آيا توجه نكردهاى به كسانى كه در مورد آيات خدا به مجادله بر مىخيزند چگونه از راه [بندگى او] گردانده مىشوند؟ 70- همانها كه كتاب [آسمانى] و پيام پيامبران ما را دروغ شمردند، و بزودى [نتيجه آن را] خواهند دانست، 71- آن گاه كه غل و زنجير بر گردنشان قرار گرفته و كشيده شوند، 72- [ابتدا] در آب داغ و سپس در آتش دوزخ افروخته مىشوند، 73- آن گاه به آنها گفته شود: آنچه [در قدرت با خدا] شريك تلقى مىكرديد، كجا هستند؟ 74- گويند: از نظر ما ناپديد شدهاند، انگار قبل از اين اصلًا چيزى را [به خدايى] نمىخوانديم؛ خدا اين گونه انكار ورزان را گمراه مىكند. 75- اين [عذاب] از آن جهت است كه بناحق در زمين شادمانى [و سرمستى] [2] مىكرديد و فخر مىفروختيد. 76- [اينك به كيفر رفتارتان] از درهاى دوزخ وارد شويد در حالى كه جاودانه در آن به سر بريد؛ كه جايگاه متكبران بد [جايگاهى] است. 77- پس [اى پيامبر] شكيبا باش كه وعده خدا راست است؛ و اگر برخى از مجازاتهايى را كه به آنها وعده دادهايم، [در حياتت] به تو بنماييم يا [قبل از آن] تو را [از دنيا] برگيريم، [در هر حال] به پيشگاه ما بازگردانده مىشوند. [1]- به زيرنويس آيه 2 علق (96) مراجعه فرماييد. [2]- منظور فرح و شادى مغرورانهاى است كه در برابر به چنگ آوردن مال دنيا يا تجاوز به ديگران به افرادى دست مىدهد و خدا را فراموش مىكنند؛ براى توجيه افزوده و توجيه اين توضيح، به آيات 188 آل عمران (3)، 44 انعام (6)، 10 هود (11) و 76 قصص (28) توجه فرماييد.