45- ستمگران را مشاهده خواهى كرد كه بر آتش عرضه مىشوند، در حالى كه از [شدت] ذلت فروتن شدهاند و از گوشه چشم نيم گشاده [به دوزخ] مىنگرند؛ و [در آن حال] مؤمنان مىگويند: زيانكاران [واقعى] كسانى هستند كه [به طمع دنيا] خود و خانوادهشان را در رستاخيز به زيان انداختند؛ آگاه باشيد كه ستمگران گرفتار عذابى پاينده خواهند شد. 46- و در برابر خدا كارسازى نخواهند داشت، كه يارىشان كند؛ و هر كه را خدا گمراه كند [1]، راهى [براى نجات] نخواهد داشت. 47- قبل از آنكه روزى بازگشت ناپذير از جانب خدا فرا رسد، دعوت پروردگار خويش را پذيرا شويد؛ در آن روز نه پناهگاهى خواهيد داشت، نه [ياراى] انكار. 48- اگر روى گردانند، [توفيق را از خودشان سلب كردهاند] ما تو را نگاهبان آنان نفرستاديم؛ وظيفهاى جز ابلاغ ندارى؛ و چون رحمتى از جانب خود به انسان بچشانيم، بدان سرمست مىشود؛ و اگر به سزاى رفتار گذشته خود دچار مصيبتى شوند [به جاى بيدارى و توبه] انسان ناسپاس مىشود. 49- فرمانروايى آسمانها و زمين خاص خداست؛ هر چه بخواهد، مىآفريند؛ به هر كه خواهد، [فرزند] دختر مىبخشد و به هر كه خواهد، [فرزند] پسر، 50- يا آن فرزندان را پسر و دختر توأمان مىگرداند؛ و هر كه را بخواهد، نازا مىگرداند، كه او دانا و تواناست. 51- در خور هيچ بشرى نبود كه خدا با او سخن گويد، مگر به وحى [مستقيم به قلب] [2] يا از وراى حجابى [3] يا فرشتهاى بفرستد [4] كه به فرمان او هر چه بخواهد، وحى كند؛ كه او والا و فرزانه است. [1]- به زيرنويس اول آيه 44 همين سوره (شورى)، توجه فرماييد. [2]- براى مثال در مورد نوح، به آيه 27 مؤمنون (23) و در مورد مادر موسى، به آيه 7 قصص (28) توجه فرماييد. [3]- براى مثال در مورد موسى، به آيه 164 نساء (4) توجه فرماييد. [4]- براى مثال در مورد پيامبر اسلام، به آيه 97 بقره (2) توجه فرماييد.