48- و هيچ معجزهاى به آنها ارائه نداديم [1]، مگر اينكه يكى از ديگرى بزرگتر بود و [چون همه را تكذيب كردند] به عذاب گرفتارشان كرديم [2]، بسا كه [از لجاج] باز گردند. 49- [وقتى عذاب را مشاهده كردند] گفتند: اى جادوگر، از خداى خود بنا به عهدى كه با تو دارد بخواه [تا عذاب را از ما دفع كند] [3]، كه ما [ديگر] راه يافتهايم. 50- و چون عذاب را از آنها برداشتيم، پيمان شكستند. 51- فرعون در ميان قوم خود ندا سر داد و گفت: اى قوم من، آيا فرمانروايى مصر در اختيار من نيست و اين نهرها از دامنه [قصر] من جريان ندارد؟ مگر نمىبينيد؟ 52- [نه،] بلكه من شايستهترم نسبت به اين مرد كه بىمقدار است و بيان روشنى [هم] ندارد. 53- چرا [به علامت سرورى، همچون من] دستوارههاى زرين [از آسمان] بر او افكنده نشده است؟ يا چرا فرشتگان همراهش نيامدهاند [كه مؤيد ادعايش باشند]؟ 54- و [با تبليغات باطل خويش] قومش را به سبكسرى كشاند و مطيع او شدند؛ زيرا گروهى منحرف بودند. 55- و چون موجب خشم ما شدند، از آنان انتقام گرفتيم و همگى را غرق كرديم، 56- و آنان را سابقه و مثالى براى آيندگان قرار داديم. 57- و چون داستان [تولد] فرزند مريم [بدون واسطه پدر] مطرح شد، بناگاه قوم [مشرك] تو [با تعبير ناهنجار خود] هياهو و خنده راه انداختند؛ 58- و گفتند: معبودان ما بهترند يا او؟! اين سخن را تنها براى جدال با تو عنوان كردند؛ آنان بواقع گروهى خصومتگرند. 59- عيسى فقط بندهاى است كه بر او نعمت [4] ارزانى داشتيم، و او را شاخصى برجسته براى دودمان يعقوب قرار داديم. 60- اگر مىخواستيم، [شما را نابود و] به جاى شما فرشتگانى پديد مىآورديم كه جانشين [شما] شوند. [1]- به آيه 101 اسراء (17) و زيرنويس آن توجه فرماييد. [2]- نوع اين عذاب را در آيات 130 و 133 اعراف (7) ملاحظه فرماييد. [3]- براى توجيه افزودهها، با آيه 134 اعراف (7) مقايسه فرماييد. [4]- چگونگى اين نعمت را در آيه 110 مائده (5) ملاحظه فرماييد.