44- سوره دخان به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- حا، ميم [1]؛ 2- سوگند به اين كتاب روشنگر، 3- كه آن را در شبى مبارك [2] نازل كرديم؛ [زيرا] كه ما هشدار دهنده بودهايم. 4- در آن [شب] هر امر مهمى فيصله مىيابد؛ 5- [قرآن را] با وحىاى از جانب خويش [فرستاديم]؛ بى گمان ما فرستنده [آن] بودهايم؛ 6- به عنوان رحمتى از پروردگار تو؛ كه او شنوا و داناست. 7- [همان] صاحب اختيار آسمانها و زمين و ما بين آنها، اگر به يقين در يابيد. 8- هيچ معبودى جز او نيست، حيات مىبخشد و مرگ مىدهد؛ پروردگار شما و نياكان شماست. 9- ولى آنها به حال ترديد سرگرم بازىاند. 10- در انتظار روزى باش كه آسمان [به علامت آغاز عذاب] دودى آشكار پديد آورد، 11- كه مردم را فرا مىگيرد؛ اين عذابى است دردناك. 12- [مىگويند:] پروردگارا، عذاب را از ما بردار كه ايمان آوردهايم. 13- چگونه براى آنان [جاى پذيرش] پند باشد؟ در حالى كه پيامبر روشنگر به سراغشان آمده بود، 14- ولى از او روى بر تافتند و گفتند: تعليم يافتهاى است ديوانه [3]. 15- [تا] زمانى اندك عذاب را [براى آزمايش] بر مىداريم، و [لى] شما [به انكار خويش] باز مىگرديد. 16- روزى [را انتظار بريد] كه سختتر دست مىگشاييم [4]، كه ما دادستانيم. 17- قبل از آنها نيز قوم فرعون را آزموديم و پيامبرى بزرگوار به سراغشان آمد، 18- [و گفت: كار دودمان يعقوب، اين] [5] بندگان خدا را به من بسپاريد، كه من براى شما پيامبرى امين هستم، [1]- به زيرنويس آيه 1 غافر (40) در مورد روابط رياضى حروف مقطعه «حا، ميم» توجه فرماييد. [2]- منظور شب قدر در ماه مبارك رمضان است؛ به آيات 185 بقره (2) و 1 قدر (97) توجه فرماييد. [3]- گفتارشان با توضيح بيشتر در آيات 103 نحل (16) و 4 و 5 فرقان (25) آمده است. [4]- ابتدا به آيه 24 غاشيه (88) و بعد به آيه 17 غافر (40) توجه فرماييد. [5]- براى توجيه افزوده، با آيه 17 شعراء (26) مقايسه فرماييد.