40- تحقيقا روز داورى وعدهگاه همه آنهاست [1]، 41- روزى كه هيچ دوستى براى دوست خود سودمند نمىباشد و [از هيچ سو] مورد يارى قرار نگيرند [2]، 42- مگر كسى كه خدا [بر او] رحم كند؛ كه او فرا دست و مهربان است. 43- مسلما درخت زقوم، 44- غذاى گناهكار [ان] است؛ 45- همچون فلز گداخته؛ در شكمها مىجوشد، 46- به سان جوشش آب داغ. 47- [خطاب مىرسد:] آن [ستمگر] را بگيريد و به ميان دوزخ در افكنيد. 48- آن گاه از عذاب آب داغ بر سرش فرو ريزيد. 49- بچش، كه تو همان فرا دست و بزرگوار هستى [3]! 50- اين همان [سرنوشتى] است كه در مورد آن ترديد داشتيد. 51- پرهيزكاران در جايگاهى امن و امان به سر مىبرند، 52- در باغهايى از بهشت و [كنار] چشمه سارها؛ 53- جامههايى از ديباى ظريف و ستبر مىپوشند، در حالى كه روياروى يكديگر [به صحبت] نشستهاند؛ 54- چنين است [وضع آنها]؛ و با سپيدرويان غزال چشم تزويجشان كردهايم. 55- در آنجا هر ميوهاى كه بخواهند، بى دغدغه در اختيارشان است. 56- طعم مرگ را در آنجا نخواهند چشيد، جز همان مرگ نخستين؛ و [خدا] از عذاب دوزخ بركنارشان داشته است. 57- به عنوان بخشايشى از جانب پروردگار تو؛ و اين است همان كاميابى بزرگ. 58- قرآن را بر زبان تو روان كرديم، بسا كه پند پذيرند. 59- پس، منتظر باش كه آنها هم در انتظار [نتيجه اعمالشان] هستند. [1]- به آيات 14 و 15 مرسلات (77) توجه فرماييد. [2]- معنى و مفهوم اين آيه به بيان ديگر در آيه 19 انفطار (82) آمده است. [3]- به آيه 50 فصلت (41) توجه فرماييد.