14- به مؤمنان بگو: از كسانى كه از روزهاى [انعام و انتقام] خدا اميد [و بيمى] ندارند، در گذرند تا [خدا به موقع خود، هر] گروهى را در برابر دستاوردشان سزا دهد [1]. 15- هر كه به شايستگى عمل كند، به سود خود و هر كه بدى كند، به ضرر خويش كرده است [2]، آن گاه [براى محاسبه و جزا] به پيشگاه پروردگارتان بازگردانده مىشويد. 16- به [افرادى از] دودمان يعقوب كتاب و فرزانگى و پيامبرى عطا كرديم و نعمتهاى پاكيزه را روزيشان نموديم و آنان را [به موهبت توحيد] بر مردم زمانه برترى بخشيديم، 17- و در امر [دين]، آيات روشنى در اختيارشان قرار داديم؛ ولى آنها آگاهانه با انگيزه حسد و سركشى كه بينشان بود، اختلاف ورزيدند؛ البته پروردگارت روز رستاخيز در موارد اختلافشان داورى خواهد كرد. 18- آن گاه تو را بر طريقى [روشن و كامل] از امر [دين] قرار داديم؛ پيرو همان راه باش و هوسهاى نادانان را پيروى مكن. 19- آنها در برابر خدا هيچ اثرى براى تو ندارند، ستمگران كارساز يكديگرند، و خدا كارساز پرهيزكاران است. 20- اين [قرآن موجبات] بصيرت است براى مردم و هدايت و رحمتى است براى اهل يقين. 21- مگر كسانى كه مرتكب اعمال ناشايسته شدند، پنداشتهاند كه همطراز مؤمنان نيكوكار قرارشان مىدهيم، بگونهاى كه زندگى و مرگشان يكسان باشد؟ [براستى] داورى بدى مىكنند [3]. 22- خدا آسمانها و زمين را به حق [و با هدف] آفريد تا [همه آزمايش شوند] و جزاى دستاوردهاى هر كس داده شود بىآنكه مورد ظلم قرار گيرند. [1]- براى روشنتر شدن، به آيات 11 و 12 مزمل (73) و 42 معارج (70) توجه فرماييد. [2]- معنى و مفهوم اين عبارت به بيان ديگرى در نيمه اول آيه 7 اسراء (17) و آيه 44 روم (30) آمده است. [3]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 28 ص (38) و 35 قلم (68) آمده است؛ ضمناً تفاوت زندگى آنان را در آيه 124 طه (20) و تفاوت مرگشان را در آيه 27 محمد (47) از يك طرف و آيات 32 نحل (16)، 103 انبياء (21) و 30 فصلت (41) از طرف ديگر ملاحظه فرماييد.