23- آيا توجه كردهاى به آن كس كه هواى نفسش را معبود خود گرفته [و تسليم آن شده] است [1]؟ خدا هم او را با وجود آگاهىاش گمراه كرد و بر گوش و دلش مهر [غفلت] نهاد و بر ديدهاش پردهاى كشيد [2]؛ بعد از خدا چه كسى هدايتش خواهد كرد؟ آيا پند نمىپذيريد؟ 24- [انكارورزان] گفتند: جز زندگى دنياى ما [خبرى] نيست، زندگى مىكنيم و مىميريم و اين گردش روزگار است كه ما را به كام مرگ مىبرد [3]؛ آنان در مورد اين [امر] بىاطلاعند و فقط پيرو گمانند. 25- و چون آيات روشنگر ما [در مورد رستاخيز] بر آنها خوانده شود، دليل [انكار] شان جز اين نيست كه مىگويند: اگر راست مىگوييد، پدران ما را باز آيد. 26- بگو: خداست كه شما را حيات مىبخشد و مرگ مىدهد، آن گاه شما را در روز ترديد ناپذير رستاخيز جمع مىكند، ولى بيشتر مردم [اين حقيقت را] نمىدانند. 27- فرمانروايى آسمانها و زمين خاص خداست؛ و روزى كه رستاخيز بر پا شود، هرزه درايان زيانكار خواهند بود. 28- در آن روز هر گروهى را [از وحشت حساب و جزا، ذليل و] به زانو درآمده مىبينى؛ هر گروهى را براى [گرفتن] پرونده اعمالشان [4] فرا خوانند؛ در آن روز شما در برابر آنچه كردهايد، جزا مىبينيد. 29- اين پرونده ماست كه بحق بر شما گواهى مىدهد؛ ما عملكرد شما را [دقيقاً] ثبت مىكرديم [5]. 30- مؤمنان نيكوكار را پروردگارشان مشمول رحمت خويش قرار خواهد داد؛ اين است همان كاميابى آشكار. 31- ولى [به] انكار ورزان [خطاب شود:] مگر نه اين بود كه در برابر آيات من كه بر شما عرضه مىشد، گردنكشى مىكرديد و گروهى بزهكار بوديد؟ 32- و هنگامى كه گفته مىشد: وعده خدا راست است و رستاخيز ترديد پذير نيست، مىگفتيد: نمىدانيم رستاخيز چيست، تنها تصورى [در اين باره] داريم، و [لى] به يقين نرسيدهايم. [1]- در اين رابطه به آيه 51 نحل (16) توجه فرماييد. [2]- به نيمه دوم آيه 5 صف (61) توجه فرماييد. [3]- بيان ديگرشان در همين زمينه در آيه 35 مؤمنون (23) و 78 يس (36) آمده است. [4]- به آيه 12 يس (36) توجه فرماييد. [5]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 13 و 14 اسراء (17) و 80 زخرف (43) آمده است.