33- رفتار زشتشان بر آنها آشكار مىشود [1] و عذابى كه استهزايش مىكردند، دامنگيرشان مىگردد. 34- [به آنها] خطاب مىشود: امروز شما را از ياد مىبريم، همان گونه كه ديدار اين روزتان را به فراموشى سپرديد [2] و جايگاهتان آتش است و ياورى نخواهيد داشت. 35- اين [گرفتارى] از آن جهت است كه آيات خدا را به استهزاء گرفتيد و زندگى دنيا فريبتان داد؛ امروز [انكار ورزان] از آتش بيرون آورده نخواهند شد و جلب رضايت [الهى] از آنان خواسته نمىشود. 36- پس ستايش خاص خداست، صاحب اختيار آسمانها و زمين و تمامى جهانيان. 37- و بزرگى در آسمانها و زمين خاص اوست و او فرادست و فرزانه است. 46- سوره احقاف به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- حا، ميم [3]، 2- نزول اين كتاب از جانب خداى فرادست و فرزانه است. 3- آسمانها و زمين و ما بين آنها را آن گونه كه بايد و براى مدتى معين آفريدهايم [4] [كه پايان آن، رستاخيز است]، و [لى] انكار ورزان از آنچه هشدار داده شدند، رويگردانند. 4- بگو: آيا به آنچه كه به جاى خدا [به نيايش] مىخوانيد توجه كردهايد؟ به من نشان دهيد چه چيز از [اجزاى] زمين را آفريدهاند. مگر در [آفرينش] آسمانها شركتى داشتهاند [5]؟ اگر راست مىگوييد، از كتب آسمانى پيشين، يا آثار علمى [گذشتگان، دليلى] بياوريد. 5- كيست گمراهتر از كسى كه به جاى خدا افرادى را [به نيايش] مىخواند كه تا روز رستاخيز هم پاسخ او را نمىدهند [6] و اساساً از درخواستشان بىخبرند؟ [1]- به آيه 30 آل عمران (3) توجه فرماييد. [2]- اين تعبير از باب مشاكله است؛ ضمناً مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 14 سجده (32) آمده است. [3]- به زيرنويس آيه 1 غافر (40) در مورد روابط رياضى حروف «حا، ميم» توجه فرماييد. [4]- به آيات 48 ابراهيم (14)، 103 انبياء (21)، 1 و 2 تكوير (81)، و 1 و 2 انفطار (82) توجه فرماييد. [5]- معنى و مفهوم اين آيه به بيان ديگرى در آيات 73 حج (22) و 11 لقمان (31) نيز آمده است. [6]- به آيه 116 نساء (4) توجه فرماييد.