15- به انسان سفارش كرديم كه در مورد پدر و مادرش [به شايستگى] نيكى كند، [بويژه] مادر كه به دشوارى بار حمل او را بر عهده داشت و با دشوارى وضع حمل كرد، و [دوران] باردارى و شيرخوارگىاش [مجموعا حدود] سى ماه است، [و پرورش يافت] تا به حد رشد رسيد و در چهل سالگى [1] [كه غرور جوانىاش فروكش كرده است] مىگويد: پروردگارا، به من توفيق ده تا نعمتت را كه بر من و پدر و مادرم ارزانى داشتهاى، سپاس دارم و به عمل شايستهاى كه از آن خشنود گردى، دست زنم و براى من در ميان فرزندانم شايستگى پديد آر، به درگاه تو بازگشتهام و تسليم [فرمان تو] هستم. 16- آنها كسانىاند كه نيكوترين عملشان را مىپذيريم [2] و از بديهاشان [3] مى گذريم، بنا به وعده حقى كه به آنها نويد داده مىشد، در ميان بهشتيان [جاى دارند.] 17- و آن كس كه به پدر و مادرش گفت: رنجيدهام از شما، چگونه به من وعده مىدهيد كه [از گور] بيرون آورده خواهيم شد، در حالى كه قبل از من نسلهاى فراوانى رفتند [و بازنگشتند]، و پدر و مادر [ش] به خدا استغاثه مىكنند [و به او گويند:] واى بر تو، ايمان بياور كه وعده خدا راست است، پاسخ مىدهد: اين [وعدهها] چيزى جز افسانههاى كهن نيست. 18- آنها كسانى اند كه فرمان مجازات [4] در مورد آنان تحقق يافت، در حالى كه در [جرگه] گروههايى از جن و انس كه پيش از ايشان دورانشان سپرى شد، بودند، بى گمان آنها زيانكار بودند. 19- هر گروه درجاتى متناسب با اعمالشان دارند، تا [حقى تضييع نگردد] و خدا اعمالشان را به تمامى سزا دهد، بى آنكه مورد ظلم قرار گيرند. 20- روزى كه انكارورزان بر آتش عرضه مىشوند، [به آنها خطاب مىشود:] نعمتهاى پاكيزه خود را [كه بايد امروز هم از آن لذت ببريد] در زندگى دنيايىتان از بين برديد و [فقط همان جا] از آنها بهرهمند شديد، پس، امروز به خاطر سرورى خواهى ناحق در زمين و انحرافى كه داشتيد، به عذابى ذلت بار كيفر داده مىشويد. [1]- منظور سنين تكامل عقل است، نه دقيقا چهل سالگى. [2]- براى روشنتر شدن، به آيه 7 عنكبوت (29) توجه فرماييد. [3]- منظور گناهان صغيره است، به آيه 31 نساء (4) توجه فرماييد. [4]- براى روشن شدن معنى و مفهوم «قول» در اينجا و توجيه ترجمه آن به فرمان مجازات، به آيات 16 اسراء (17) و 71 زمر (39) توجه فرماييد. اين فرمان مجازات در آيات 18 اعراف (7)، 43 حجر 150) و 85 ص (38) آمده است.