21- [سرگذشت هود] برادر قوم عاد را به ياد آر، آن گاه كه در سرزمين «احقاف» [1] قومش را هشدار مىداد- در حالى كه هشدار دهندگان [ديگرى نيز] در گذشتههاى نزديك و دور آمده بودند- كه: تنها خداى را بندگى كنيد؛ كه از عذاب روزى بزرگ بر شما مىترسم. 22- گفتند: آيا آمدهاى كه ما را از [پرستش] معبودان خود بازگردانى؟! اگر راست مى گويى، عذابى كه به ما وعده مىدهى پيش آر [2]. 23- گفت: [وقت نزول عذاب را] فقط خدا مىداند و من پيامى را كه مأمور [ابلاغ] آن شدهام، به شما مىرسانم، ولى شما را گروهى جاهل مىبينم. 24- و چون آن [عذاب] را به صورت ابرى كه در جهت درهها [3] [ى حاصلخيز] شان پيش مىآمد، مشاهده كردند، [با سرور] گفتند: اين ابرى است كه [رحمت] بر ما مىبارد؛ [هود گفت: نه،] بلكه همان [عذابى] است كه براى رسيدنش شتاب داشتيد، تندبادى است حاوى عذابى دردناك [4]. 25- هر چيزى را به فرمان پروردگارش در هم مىكوبد، آن گاه چنان [هلاك] شدند كه جز خانهها [ى ويران] شان آثارى به چشم نمىخورد؛ بزهكاران را اين گونه كيفر مىدهيم. 26- امكاناتى به قوم [منقرض شده] عاد داده بوديم [5] كه به شما [مكيان] ندادهايم و با آنكه به آنها هم چشم و گوش و دل داده بوديم، اما گوش و چشم و قلبهايشان سودى به حالشان نداشت؛ زيرا آيات خدا را دانسته انكار مىكردند و عذابى كه استهزايش مىكردند، دامنگيرشان شد [6]. 27- [بسيارى از مردم] شهرهاى [7] پيرامون شما [مكيان] را هلاك كرديم [8] و آيات خود را به شكلهاى مختلف بيان كرديم، بسا كه [از گمراهى] بازگردند. 28- پس چرا كسانى كه به جاى خدا، براى تقرب [به خدا، آنان را] معبود خود گرفتند، [به هنگام بلا] ياريشان نكردند؟ بلكه از نظرشان ناپديد شدند؛ و [سرانجام] دروغ و بافتههايشان همين بود. [1]- بدرستى روشن نيست كه احقاف كدام سرزمين بوده و گفتار مفسران در اين مورد مختلف است. [2]- اقوام ديگر نيز مشابه همين درخواست را از پيامبرشان داشتند؛ اين درخواستها در مورد قوم صالح در آيه 77 اعراف (7) و در مورد قوم نوح در آيه 32 هود (11) و در مورد قوم شعيب در آيه 187 شعراء (26) و در مورد قوم لوط در آيه 29 عنكبوت (29) و در مورد مشركين قريش در آيات 32 انفال (8) و 16 ص (38) آمده است. [3]- منظور سرزمين است؛ در آيات 37 ابراهيم (14) و 18 نمل (27) به همين معنى بكار رفته است. [4]- توضيح بيشتر و روشنتر را در آيات 16 فصلت (41) و 6- 8 حاقه (69) ملاحظه فرماييد. [5]- امكانات و توانايىهاى آنان را در آيات 6- 8 فجر (89) ملاحظه فرماييد. [6]- به آيه 9 روم (30) توجه فرماييد. [7]- به زيرنويس آيه 58 بقره (2) توجه فرماييد. [8]- به آيه 44 يونس (10) توجه فرماييد.