16- [اهل تقوا] كسانى [هستند] كه مىگويند: پروردگارا، ايمان آورديم، گناهان ما را بيامرز و از عذاب آتش مصونمان دار؛ 17- همان پايداران و راستگويان و فرمانبرداران [خدا] [1] و انفاقگران و كسانى كه سحرگاهان آمرزش [خدا را] مىجويند. 18- خدا در حالى كه قائم به عدالت است گواهى مىدهد كه معبودى جز او نيست و فرشتگان و دانشوران [نيز گواهى مىدهند]؛ [آرى] معبودى جز او نيست كه فرادست و فرزانه است. 19- براستى دين نزد خدا تسليم [در برابر او] است [2]؛ و اهل كتاب آگاهانه با انگيزه حسد و سركشى كه بينشان بود، اختلاف ورزيدند؛ و هر كه آيات خدا را انكار كند، [بداند كه] خدا سريع الحساب است. 20- و اگر در مقابل تو، به محاجه بر خيزند، بگو: من خود را در برابر خدا تسليم ساختهام و پيروان من [نيز چنين هستند]. به اهل كتاب و آنها كه [با] كتاب [آشنايى] ندارند، بگو: آيا شما هم [به همين گونه در برابر خدا] تسليم شدهايد؟ اگر تسليم شوند، هدايت شدهاند و اگر روى برتابند، وظيفه تو فقط ابلاغ است و خدا به [حال] بندگان بيناست. 21- آنان كه آيات خدا را انكار مىكنند و پيامبران را به ناحق مىكشند و [نيز] مناديان عدالت را كه از ميان مردم برخاستهاند از ميان مىبرند، آنان را از عذابى دردناك خبر بده [3]. 22- آنان كسانىاند كه تلاششان در دنيا و آخرت بر باد رفت [4] و ياورى ندارند. [1]- براى توجيه افزوده، به زيرنويس اول آيه 34 نساء (4) توجه فرماييد. [2]- براى توجيه ترجمه، با آيه 131 بقره (2) مقايسه فرماييد. [3]- استاد خرمشاهى در كتاب «قرآن پژوهى» طى بررسى محققانه خود اثبات كرده است كه «تبشير» علاوه بر معنى معروف آن، به معنى خبر دادن و آگاهانيدن نيز مىباشد. نكته مهم اين است كه تبشير به موجب اصل لغت، مربوط به خبرى است كه در «بشره» و رنگ آن تغيير ايجاد مىكند، ولى در عرف، مربوط به خبر مسرتآور است. [4]- به مثالهايى در اين زمينه در آيات 18 ابراهيم (14) و 39 نور (24) توجه فرماييد.