28- و به آنها اعلام كن كه آب [چشمه در روزهاى معين هفته] ميانشان قسمت شده است؛ هر يك در نوبت [خود] حضور يابد [1]. 29- ولى آنها [يكى از] معاشر [ان] خود را ندا دادند، او هم دست به كار شد و [شتر را] پى كرد. 30- [ديديد كه] عذاب و هشدار من چگونه بود؟ 31- بر سرشان يك بانگ سخت [و مرگبار] فرستاديم و همگى همچون شاخههاى خشك [مورد استفاده] حصار ساز شدند [2]. 32- قرآن را براى پند گرفتن آسان ساختيم؛ آيا پند پذيرى هست؟ 33- قوم لوط هم هشدار دهندگان را دروغ پرداز شمردند، 34- طوفانى ريگبار بر سرشان فرستاديم [كه همه هلاك شدند]، بجز خانواده لوط كه سحرگاهان نجاتشان داديم [3]، 35- [به خاطر] رحمتى از جانب ما؛ و به هر كه سپاسگزارى كند، اين گونه پاداش مىدهيم. 36- لوط آنها را از دست گشودن ما هشدار داد، ولى در برابر هشدار خيره سرى كردند [4]، 37- و [با سوء نظر] از او درخواست تسليم ميهمانانش را داشتند، ما هم ديدگانشان را محو كرديم؛ [و گفتيم:] عذاب و [نتايج بىتوجهى به] هشدار مرا بچشيد. 38- و صبحگاهان عذابى پايدار آنان را فرا گرفت. 39- اينك عذاب و [نتايج بىتوجهى به] هشدار مرا بچشيد. 40- قرآن را براى پند گرفتن آسان ساختيم؛ آيا پند پذيرى هست؟ 41- هشدار دهندگان به سراغ فرعونيان [نيز] آمدند، 42- [ولى] آنان تمامى آيات ما را دروغ شمردند؛ ما هم بسان فرادستى مقتدر گريبانشان را گرفتيم [5]. 43- آيا انكار ورزان شما بر آنها برترى دارند؛ يا حكم برائتى از كتب پند آموز آسمانى [پيشين] داريد؟ 44- يا نظرشان اين است كه ما گروهى همپشت يكديگر هستيم؟ 45- بزودى جمع [شان] در هم شكسته شده و فرارى خواهند شد. 46- وعدهگاهشان رستاخيز است كه [روزگارى] سختتر و تلختر است. 47- و مسلماً بزهكاران در گمراهى و سر در گمىاند. 48- روزى كه به رو در افتاده در آتش كشيده شوند؛ [به آنها خطاب مىشود:] تماس با آتش را بچشيد. 49- مطمئناً هر چيز را به اندازه آفريدهايم [6]. شيرده بيرون آورد و به اذن خدا ناقه از دل كوه خارج شد. لازم به ذكر است كه اين درخواست قوم ثمود در قرآن تصريح نشده است. [1]- براى توجيه افزوده، به آيه 155 شعراء (26) كه روشنتر بيان كرده است، توجه فرماييد. [2]- منظور حصارى است كه براى گوسفندان مىسازند، ضمناً مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 67 هود (11) آمده است. [3]- ترتيب نجاتشان را در آيه 81 هود (11) ملاحظه فرماييد. [4]- به نيمه دوم آيه 29 عنكبوت (29) توجه فرماييد. [5]- به آيات 50 بقره (2)، 78 طه (20) و 40 ذاريات (51) توجه فرماييد. [6]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 21 حجر (15) آمده است.