50- [صدور] فرمان ما همچون چشم بر هم زدن، يك [لحظه] بيش نيست [1]. 51- همفكران شما را [در گذشته] هلاك كرديم؛ آيا پند پذيرى هست؟ 52- رفتارشان به تمامى در نامههاى اعمال ثبت شده است [2]، 53- و هر كوچك و بزرگى [در آن] به قلم رفته است [3]. 54- پرهيزكاران در باغهايى از بهشت و [كنار] نهرها جاى دارند؛ 55- در مجلسى شايسته و در قلمرو و پادشاهى توانا. 55- سوره رحمان به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- خداى رحمان، 2- قرآن را آموزش داد [4]. 3- انسان را آفريد، 4- [و] سخن گفتنش آموخت. 5- خورشيد و ماه با حسابى [دقيق] در گردشند [5]. 6- از ستاره تا درخت [با تبعيت از قوانين تكوينى جهان] به سجده مشغولند [6]. 7- و آسمان را برافراشت و ميزان [عدالت] را مقرر داشت، 8- كه در سنجش تعدى نكنيد، 9- و سنجش [حقوق ديگران] را به عدالت برآورد كنيد و در سنجش مكاهيد. 10- زمين را براى [زندگى] آدميان مقرر داشت، 11- كه در آن [هر گونه] ميوه و درختان خرما [با شكوفههاى] پوششدار است. 12- و [نيز] حبوبات برگدار و گياهان خوشبو، 13- پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟! 14- انسان را از گلى همچون سفال آفريد، 15- و جن را از شعلهاى از آتش، 16- پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟! [1]- به آيه 40 نحل (16) توجه فرماييد. [2]- به آيه 18 ق (50) توجه فرماييد. [3]- به آيات 30 آل عمران (3) و 49 كهف (18) كه روشنتر بيان كرده است، توجه فرماييد. [4]- پاسخ غير مستقيم به ادعاى اهل مكه است در مورد اينكه قرآن را بشرى به او آموخته و در آيه 14 دخان (44) آمده است. [5]- به آيه 5 يونس (10) و نيمه اول آيه 189 بقره (2) و 12 اسراء (17) توجه فرماييد. [6]- به آيه 49 نحل (16) وَ لِلَّهِ يَسْجُدُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ توجه فرماييد؛ ضمناً معنى تحت اللفظ دو كلمه اول آيه، ستاره و درخت است، ولى منظور همان است كه در متن ترجمه آوردهايم. مفهوم اين آيه به بيان كاملتر در نيمه اول آيه 18 حج (22) آمده است.