25- پيامبران خويش را با نشانههاى روشن فرستاديم و همراهشان كتاب و ميزان [تشخيص حق از باطل] نازل كرديم [1] تا مردم به عدالت برخيزند؛ و آهن [و ساير فلزات] را پديد آورديم كه در آن سختى شديد و منافعى براى مردم هست، تا [در كارزار مورد استفاده قرار دهيد] و خدا كسانى را كه او و پيامبرانش را بىتظاهر يارى مىكنند، مشخص گرداند؛ كه خدا نيرومندى است فرادست. 26- نوح و ابراهيم را [به رسالت] فرستاديم و در نژادشان [موهبت] پيامبرى و كتاب را مقرر داشتيم؛ برخى از آنها راه يافتند و بسيارى از آنها منحرف شدند. 27- از پى آنان پيامبران [ديگر] مان و سپس عيسى فرزند مريم را فرستاديم و انجيل را به او عطا نموديم، و در دل پيروانش رأفت و مهربانى نهاديم؛ ولى ترك دنيا را كه بدعت نهادند- و ما بر آنها مقرر نداشته بوديم- [هدفشان] تنها طلب خشنودى خدا بود اما آن گونه كه شايسته آن بود، رعايتش نكردند؛ آن گاه پاداش مؤمنانشان را عطا كرديم، ولى بسيارى از آنها منحرف بودند. 28- اى مؤمنان، از خدا پروا كنيد و به پيامبرش [خالصانه] ايمان آوريد تا خدا رحمت خويش را دو بار [2] بر شما ارزانى دارد و براى شما نورى پديد آورد كه در پرتو آن گام برداريد [3] و شما را ببخشايد؛ كه خدا آمرزگارى است مهربان، 29- [اين توضيح را داديم] تا اهل كتاب نپندارند كه [مؤمنان] به بخشايش خدا دسترسى ندارند [4] و اينكه [آگاه باشند كه] تمامى بخشايش به دست خداست و به هر كه خواهد [و شايسته بداند]، عطا مىكند؛ كه خدا بخشايش عظيم دارد. [1]- به بيان ديگر در آيه 17 شورى (42) آمده است. [2]- به آيه 201 بقره (2) توجه فرماييد. [3]- به آيه 122 انعام (6) توجه فرماييد. [4]- به آيات 111 و 135 بقره (2) توجه فرماييد.