58- سوره مجادله به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- خدا گفتار آن زن را كه در مورد همسرش با تو گفتگو مىكرد و به خدا شكايت مىبرد، شنيد [و پذيرفت]، و خدا گفتار شما را مىشنود؛ چرا كه او شنوايى است بينا. 2- كسانى از شما كه همسران خويش را [براى توجيه بىميلى و تنوع طلبى خود] مادر تلقى مىكنند [1]، [بدانند كه] آن زنان هرگز مادرانشان نخواهند بود؛ مادرانشان تنها زنانىاند كه آنها را زادهاند؛ و آنان سخنى ناپسند و ناحق مىگويند، و [اگر توبه كنند] [2] خدا گذشت كننده و آمرزگار است. 3- آنها كه زنان خويش را مادر تلقى مىكنند، آن گاه از گفته خود باز مىگردند، بايد قبل از آميزش، يك اسير را آزاد كنند؛ اين دستورى است كه شما به آن اندرز داده مىشويد؛ و خدا به آنچه مىكنيد آگاه است. 4- و هر كه [توان آن را در خود] نيافت، دو ماه پياپى قبل از آميزش روزه بگيرد و هر كه اين را هم نتواند، شصت بينوا را طعام كند؛ اين [دستور] از آن جهت است كه به [گفتار] خدا و پيامبرش [در مورد زشتى عملتان] باور داشته باشيد؛ اين احكام خداست؛ و انكار ورزان عذابى دردناك [در انتظار] دارند. 5- آنان كه با خدا و پيامبرش مخالفت ورزند، همچون پيشينيان نگونسار و ذليل خواهند شد؛ [زيرا كه] آيات روشنگرى نازل كردهايم؛ و انكار ورزان عذابى ذلتبار [در انتظار] دارند. 6- روزى كه خدا همه آنها را بر مىانگيزد، از اعمالشان كه خدا آنها را به شمار آورده است [3] و [خودشان] فراموش كردهاند، آگاهشان مىسازد [4]؛ و خدا بر هر چيزى گواه است. [1]- «ظهار» نوعى متاركه در جاهليت بود كه مرد همسر خود را مادر تلقى مىكرد و بدون داشتن روابط زناشويى، او را بلاتكليف نگاه مىداشت، پيامبر اين روش ناهنجار را تحريم كرد. [2]- براى توجيه افزوده، به آيات 89 آل عمران (3)، 153 اعراف (7)، 82 طه (20) و 5 نور (24) توجه فرماييد. [3]- به آيات 49 كهف (18) و 12 يس (36) توجه فرماييد. [4]- به آيه 22 ق (50) توجه فرماييد.