7- آيا توجه نكردهاى كه خدا آنچه در آسمانها و زمين است مىداند؟ هيچ نجوايى ميان سه نفر نيست، مگر اينكه چهارمين نفرشان خداست و نه ميان پنج تن، مگر اينكه ششمين نفرشان خداست، و چه كمتر و چه بيشتر از اين تعداد، هر جا كه باشند، خدا با آنهاست؛ آن گاه روز رستاخيز از اعمالى كه كردهاند با خبرشان خواهد كرد؛ كه خدا به هر چيزى داناست. 8- آيا توجه نكردهاى به كسانى كه از سخنان در گوشى [در مخالفت با رسول] نهى شدهاند، ولى به آنچه نهى شدهاند، باز مىگردند و به گناه و تجاوز و نافرمانى از پيامبر، با يكديگر به نجوا مىپردازند و چون به حضور تو آيند، با تو سلام و درود مىگويند: نه به آن شيوه كه خدا به تو درود گفته است [1]، و با خود مىگويند: [اگر اين مرد پيامبر خداست] چرا خدا ما را به خاطر گفتار [تمسخر آميز] مان مجازات نمىكند [2]؟ دوزخ كه به آن در مىآيند براى آنها كافى است، و بد سرانجامى است. 9- اى مؤمنان، اگر نجوا مىكنيد، به منظور ارتكاب گناه و تجاوز و نافرمانى از پيامبر با يكديگر نجوا نكنيد، بلكه درباره نيكى و تقوا نجوا كنيد؛ و از خدايى كه به پيشگاه او احضار مىشويد [3]، پروا نماييد. 10- عامل نجوا [هاى ناهنجار] [4] شيطان است تا مؤمنان را پريشان خاطر كند، در حالى كه بدون خواست خدا هيچ زيانى به آنها نمىرساند؛ پس مؤمنان بايد تنها بر خدا توكل كنند. 11- اى مؤمنان، هر گاه از شما خواستند كه در مجالس جاى را [بر ديگران] بگشاييد، [بىدرنگ] بگشاييد تا خدا هم كار شما را گشايش دهد؛ و هر گاه گفتند: برخيزيد، [بىدرنگ] برخيزيد تا خدا [مقام] افراد با ايمان و اهل دانش شما را به درجات بلند گرداند؛ و خدا به آنچه مىكنيد آگاه است. [1]- به جاى «السلام عليك» مىگفتند: «السام عليك»، به معنى «دشوارى و خستگى بر تو باد». [2]- تفسير الميزان گفته است: آيات 60 و 61 احزاب (33) در مورد همين دو رويان و بيمار دلان نازل شده است. [3]- براى توجيه ترجمه «حشر» به بخش آخر آيه 61 قصص (28) توجه فرماييد. [4]- البته نه هر نجوايى، براى توجيه افزوده، به آيه 114 نساء (4) توجه فرماييد.