17- سرانجام هر دو اين بود كه هر دو جاودانه در آتشند؛ و كيفر ستمگران همين است. 18- اى مؤمنان، از خدا پروا كنيد و هر كس بايد توجه كند كه براى فردا [ى قيامت] چه پيش انديشى كرده است، و از خدا بترسيد؛ كه خدا به همه كردارتان آگاه است. 19- همچون كسانى نباشيد كه خدا را از ياد بردند، خدا هم آنان را نسبت به خودشان به فراموشى انداخت [1] [و فرصتها را به باد دادند]؛ آنها به حقيقت منحرفند. 20- دوزخيان و بهشتيان هرگز يكسان نيستند؛ تنها بهشتيان كاميابند [2]. 21- اگر اين قرآن را بر كوهى نازل مىكرديم، مشاهده مىكردى كه از مهابت خدا [3] فروتن و متلاشى مىشد؛ و اين مثلها را براى مردم مىزنيم [4]، بسا كه انديشه كنند. 22- اوست خدا [ى يكتا] كه معبودى جز او نيست، داناى نهان و آشكار است و رحمان و رحيم [5]. 23- اوست خدا [ى يكتا] كه معبودى جز او نيست، پادشاه پاك و سلامت [از همه عيب]، ايمنى بخش و نگاهبان و فرادست، با جبروت و كبريا؛ خدا از آنچه [در قدرت با او] شريك مىپندارند، منزه است. 24- اوست خداى آفريننده و هستى بخش و صورتگر كه صفات نيكوتر خاص اوست؛ هر چه در آسمانها و زمين است [با تبعيت بىچون و چرا از قوانين تكوين] او را تقديس مىكند؛ و اوست فرادست و فرزانه. [1]- در اين زمينه به آيات 51 اعراف (7) و 126 طه (20) و 14 سجده (32) و 34 جاثيه (45) توجه فرماييد. [2]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 18 سجده (32)، 28 ص (38) و 21 جاثيه (45) آمده است. [3]- به زيرنويس آيه 28 انبياء (21) توجه فرماييد. [4]- براى روشن شدن منظور آيه از اين مثل، به آيه 23 زمر (39) توجه فرماييد. [5]- به زيرنويس آيه 2 فصلت (41) مراجعه فرماييد.