60- سوره ممتحنه به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- اى مؤمنان، اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنودى من بيرون آمدهايد، دشمنان من و دشمنان خود را به دوستى انتخاب مكنيد؛ شما با آنها طرح دوستى مىافكنيد، در حالى كه آنها [كتاب] حقى را كه براى شما آمده است انكار كردهاند [1] و به جرم ايمان به خداى، پروردگار خويش، پيامبر و شما را آواره مىكنند، [پارهاى از شما] با آنان سَر و سِر دوستانه برقرار مىكنيد، در حالى كه من به رفتار پنهان و آشكار شما داناترم؛ و هر كه از شما چنين كند، راه درست را گم كرده است. 2- اگر بر شما دست يابند، دشمن [ديرينه] شما خواهند بود و دست و زبانشان را بر آزار [شما] مىگشايند و دوست دارند شما هم به انكار بازگرديد. 3- بستگان و فرزندانتان [كه به خاطر آنها با دشمنان خدا دوستى مىورزيد] در روز رستاخيز به حال شما سودمند نخواهند بود؛ خدا ميان شما جدايى مىافكند [2]؛ و به آنچه مىكنيد بيناست. 4- در [روش] ابراهيم و همراهانش سرمشق نيكويى براى شماست [3]، آن گاه كه به قوم [مشرك] خود گفتند: ما از شما و بتهايى كه به جاى خدا بندگى [شان] مىكنيد، برى و بركناريم، [عقايد] شما را انكار مىكنيم و ميان ما و شما ما دام كه به خداى واحد ايمان نياوردهايد، همواره دشمنى و كينه برقرار خواهد بود؛ [همه گفتار ابراهيم قابل تأسى است] جز اين مورد كه ابراهيم با پدرش گفت: براى تو آمرزش خواهم خواست [4]، و [لى] قادر به دفع عذاب خدا از تو نخواهم بود؛ [زبان حال ابراهيم و همراهانش چنين بود كه:] پروردگارا، بر تو توكل كرديم و به پيشگاه تو بازآمديم و سرانجام در پيشگاه توست، 5- پروردگارا، ما را دستخوش فتنه انكار ورزان مگردان و بر ما ببخشاى، كه تو فرادست و فرزانهاى. [1]- به آيه 14 مجادله (58) و 8 همين سوره (ممتحنه) توجه فرماييد. [2]- به آيات 95 مريم (19)، 101 مؤمنون (23)، 33- 37 عبس (80) توجه فرماييد. [3]- همين معنى و مفهوم را در مورد پيامبر اسلام (ص) در آيه 21 احزاب (33) ملاحظه فرماييد. [4]- به آيات 113 و 114 توبه (9) توجه فرماييد؛ ضمناً دنباله كلام ابراهيم (ع) را در آيه 45 مريم (19) ملاحظه فرماييد.