6- در [روش] آنها سرمشق نيكويى براى شماست [يعنى] براى كسى كه به خدا و روز واپسين اميد دارد، و هر كه روى برتابد، خدا [از اطاعت خلق] بىنياز و شايسته ستايش است. 7- چه بسا خدا ميان شما و پارهاى از دشمنانتان دوستى پديد آورد؛ كه خدا توانا و آمرزگارى است مهربان. 8- خدا شما را از داشتن روابط نيكو و عادلانه با كسانى كه در امر دين با شما نجنگيدهاند و شما را از خانههاى خود بيرون نراندهاند، نهى نمىكند؛ و خدا عادلان را دوست مىدارد، 9- شما را تنها از دوستى با كسانى نهى مىكند كه در امر دين با شما جنگيدند و با پشتيبانى يكديگر، شما را از خانههاى خود بيرون راندند؛ و آنان كه با آنها دوستى ورزند، ستمگرند. 10- اى مؤمنان، هر گاه زنان با ايمان مهاجرى نزد شما آيند، در مورد آنها تحقيق كنيد، [اگر چه] خدا به ايمانشان داناتر است؛ اگر آنان را با ايمان تشخيص داديد، به سوى كفار بازشان نگردانيد؛ زيرا آنها بر يكديگر حلال نيستند؛ و [لى] هزينهاى كه [آن كفار براى ازدواج] كردهاند، به آنها بپردازيد؛ و بر شما گناهى نيست كه در صورتى كه مهرشان را بدهيد با آنان ازدواج كنيد؛ و به عقد زنان كافرِ [خود كه به مكه نزد كفار باز گشتهاند] اعتبار منهيد و هزينهاى كه براى ازدواج كردهايد، مطالبه كنيد و كفار نيز هزينهاى كه [براى ازدواج زنان مؤمن و فرارى خود] كردهاند، بايد مطالبه كنند؛ اين حكم خداست كه ميان شما داورى مىكند؛ و خدا دانا، و فرزانه است. 11- و اگر مهريهاى از همسران شما [با رفتن آنان] به سوى كفار، از دستتان رفت، آن گاه به [غنيمتى كه] عاقبت [جنگ است] دست يافتيد، [از آن محل] به كسانى كه همسرانشان رفتهاند، معادل هزينهاى كه [براى ازدواج] كردهاند، بپردازيد؛ و از خدايى كه به او ايمان داريد پروا كنيد.