12- اى پيامبر، هر گاه زنان با ايمان براى سپردن تعهد نزد تو آيند [بر اين اساس] كه هيچ چيز را [در قدرت و تدبير] با خدا شريك نشمارند، دزدى و زنا نكنند و فرزندان خود را به قتل نرسانند و فرزندى كه در دامان خود دارند، به ناروا به كسى نسبت ندهند و در رفتار شايسته از تو نافرمانى نكنند، تعهدشان را بپذير و براى آنان از درگاه خدا آمرزش بخواه؛ كه خدا آمرزگارى است مهربان [1]. 13- اى مؤمنان، گروهى را كه خدا بر آنها خشمگين است، به دوستى مگيريد؛ آنان همان گونه از [فرا رسيدن] آخرت [2] نااميدند كه كفار از [ديدار] در گور خفتگان. 61- سوره صف به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- هر چه در آسمانها و زمين است [با تبعيت گريز ناپذير خود از قوانين عمومى تكوين] خداى را تقديس مىكند، و اوست فرادست و فرزانه. 2- اى مؤمنان، چرا چيزى را مىگوييد كه عمل نمىكنيد [3]؟ 3- نزد خدا سخت منفور است چيزى را بگوييد كه عمل نمىكنيد [4]. 4- خدا كسانى را كه در راه او صف زده، همچون سدى استوار، مىجنگند، دوست مىدارد. 5- [به ياد آر] آن گاه كه موسى به قوم خود گفت: اى قوم من، شما كه مىدانيد من پيامبر خدا به سوى شما هستم، چرا [با نسبتهاى ناروا] مرا مىآزاريد [5]؟ چون [از حق] منحرف شدند، خدا دلهايشان را [از حب ايمان] [6] گردانيد؛ و خدا منحرفان را هدايت نخواهد كرد. [1]- به نيمه دوم آيه 64 نساء (4) توجه فرماييد. [2]- به زيرنويس آيه 101 يوسف (12) در مورد برابرى تكرار دو واژه «دنيا» و «آخرت» در قرآن، مراجعه فرماييد. [3]- به آيات 44 بقره (2) و 81 نساء (4) توجه فرماييد. [4]- اشاره به موضوع آيات 20 محمد (47) و 15 احزاب (33) است؛ آيه بعدى همين سوره نيز مؤيد اين نظر است. [5]- در آيه 69 احزاب (33) نيز به طور مجمل به اين «ايذاء» اشاره شده است و در هيچ آيه ديگر توضيح روشنى از آن نيامده است؛ ولى مفسران با توجه به قراينى عقيده دارند قوم موسى (ع) نسبتهاى ناروايى به او مىدادند كه خدا تبرئهاش نمود. [6]- براى توجيه افزوده، به اواسط آيه 7 حجرات (49) وَ لكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ توجه فرماييد.